Ορθοδοξία

Απάνω απ' όλα να αγαπάμε την καλοσύνη.
facebook 25/9/2025


Απάνω απ' όλα να αγαπάμε την καλοσύνη. Να χαιρόμαστε να είμαστε καλοί και νιώθουμε κοντά μας καλούς ανθρώπους.

Κανένα πράγμα δεν είναι σαν την καλοσύνη. Το πρόσωπο της λαμποκοπά σαν τον ήλιο που χρυσώνει την πλάση το πρωί της έμορφης μέρας του καλοκαιριού.

Τι ευλογημένοι που είναι οι καλοί άνθρωποι, οι πρόσχαροι, οι γλυκομίλητοι, οι απλοί, οι απονήρευτοι, οι πονετικοί, οι ταπεινοί!

Τι αληθινός πλούτος μέσα σε μια τέτοια καρδιά! Kαι τι φτώχεια, τι μιζέρια, τι ασχήμια μέσα στις κακές ψυχές, στις εγωιστικές, κι ας φουσκώνουνε απ' έξω κι ας παραστένουνε τον πλούσιο!

Πόσο ξεκουράζεται η ψυχή μας απο τη δροσιά της καλοσύνης και πόσο κουράζεται η ψυχή μας απο τον λίβα της κακίας.

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Πηγή: πατηρ Δημήτριος ΜΤ : facebook

Πόσο μεγάλο πράγμα είναι το βίωμα.
facebook 25/9/2025


Γράφει ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου

Πόσο μεγάλο πράγμα είναι το βίωμα.

Όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, όσες κατηχήσεις κι αν ακούσεις, η καρδιά μαθαίνει αλλιώς, με τον πόνο, με τις χαρές, με τα δάκρυα, με την αγάπη των προσώπων που σημάδεψαν τη ζωή σου.

Όταν με ρωτούν πώς ξεκίνησα να προσεύχομαι, η ψυχή μου δεν πάει σε σελίδες βιβλίων, αλλά στα βάσανα που με μύησαν στο «Κύριε ελέησον» και στη μακαριστή μου γιαγιά. Θυμάμαι το καντηλάκι της, που έλαμπε τα βράδια πάνω στα πρόσωπα της Παναγίας και των Αγίων, που μου ψιθύριζε πως δεν είμαι μόνος. Εκεί, στην ησυχία του χωριού, βρήκα την πύλη της προσευχής.

Ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος διηγείται πως γνώρισε ένα παιδί που έφτασε στα όρια της αθεΐας. Είχε γκρεμίσει όλα τα επιχειρήματα, όλες τις θεωρίες περί Θεού. Μα ένα πράγμα δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει: την εικόνα της μάνας του γονατιστή, να προσεύχεται με δάκρυα για τα παιδιά της και για όλο τον κόσμο. Αυτή η εικόνα λύγισε τον σκληρό νου του και άνοιγε την καρδιά του.
Γιατί η καρδιά πάντα μιλά πιο δυνατά από το μυαλό.

Το μυαλό μας έχει όρια. Η καρδιά ποτέ.
Είναι πλατιά σαν τον ουρανό για να χωρά τον Θεό.
Κι όταν κατεβείς απ’ το θόρυβο των λογισμών και μπεις στο ταμείο της καρδιάς, εκεί θα βρεις κρυμμένα όλα τα μυστικά. Εκεί θα ανακαλύψεις τον παράδεισο που ήδη κουβαλάς μέσα σου.

Πηγή: π. Λίβυος : facebook

ΥΓ. Ο Χριστός δίδαξε όλα όσα χρειάζονταν οι άνθρωποι να μάθουν, αλλά η πίστη δεν έρχεται μόνο με την θεωρία. Ο άνθρωπος έχει μάθει να δοκιμάζει για να πιστέψει ή να μαθαίνει από το παράδειγμα των άλλων. Όταν ο Φίλιππος βρήκε τον φίλο του Ναθαναήλ και του είπε γεμάτος χαρά: "Όν έγραψε Μωϋσής εν τώ νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν τού Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ."(Ιωάν. α΄47) Ο Ναθαναήλ δεν πίστεψε στα λόγια του και του απάντησε με ένα γνωστό ευφυολόγημα της εποχής. Ο Φίλιππος όμως δεν απογοητεύτηκε και δεν διαμαρτυρήθηκε, γιατί ο ίδιος είχε ζήσει τον Χριστό και ήταν σίγουρος, ότι και ο Ναθαναήλ μόλις τον γνώριζε θα καταλάβαινε, οπότε είπε: "Έρχου και ίδε" (Ιωάν. α΄45). Έτσι ο Ναθαναήλ πήγε να συναντήσει τον Χριστό. Ο Ιησούς μόλις τον είδε του είπε έναν έπαινο και ότι τον είδε κάτω από την συκιά πριν καν τον βρει ο Φίλιππος. Ο Ναθαναήλ τόσο εντυπωσιάστηκε από τα λόγια του Χριστού, που αμέσως ομολόγησε: "Ραββί, σύ εί ο υιός τού Θεού, σύ εί ο βασιλεύς τού Ισραήλ" (Ιωάν. α΄50). Οι Απόστολοι έζησαν τον Χριστό και μοιράστηκαν την εμπειρία τους με τους ανθρώπους γύρω τους. Όσοι απ΄ αυτούς είχαν αγαθή προαίρεση πίστεψαν, με τη συνέργεια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, και πλήθυναν τις τάξεις της Εκκλησίας, όπου απέκτησαν και προσωπική εμπειρία της σχέσης με τον Χριστό μέσω της προσευχής και των Μυστηρίων. Ύστερα οι άγιοι, έζησαν κι εκείνοι την πίστη τους στον Χριστό και μας μετέδωσαν την εμπειρία τους με τα λόγια τους και τα έργα τους. Αυτή η εμπειρία είναι η ίδια η Εκκλησία. Όσα έζησε η θριαμβεύουσα Εκκλησία και όσα ζει ο κάθε πιστός μέσα σ΄ αυτή, στηρίζουν την πίστη του, για να ανταπεξέλθει στους πειρασμούς και τις δοκιμασίες. Η πίστη φέρνει την ελπίδα και η εμπειρία την βεβαιότητα. Αυτά δεν καταλαβαίνει, όποιος δεν ζει την Εκκλησία. Όποιος κρίνει την χριστιανική πίστη μόνο θεωρητικά, χωρίς να ζήσει την εμπειρία της ζωντανής προσωπικής σχέσης με τον Θεό.

Ο Χριστός δεν μας υποσχέθηκε ζωή χωρίς σταυρό.
facebook 2/10/2025


Γράφει ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου

Ξέρω πως πονάς. Κι αυτό δεν καθόλου εύκολο.
Ούτε ο Χριστός μάς ζήτησε να κάνουμε πως δεν πονάμε.
Δηλαδή να αρνούμαστε ή να απωθούμε τον πόνο μας.

Στον κήπο της Γεθσημανή δάκρυσε κι Εκείνος και είπε: «Πατέρα, εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο». Μα την ίδια στιγμή πρόσθεσε: «οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ’ ὡς σύ».

Ο Χριστός δεν μας υποσχέθηκε ζωή χωρίς σταυρό, αλλά ότι δεν θα μας αφήσει να τον σηκώσουμε μόνοι μας.
Αυτό είναι το μυστήριο: ότι δεν είμαστε μόνοι στον πόνο μας.

Ο Χριστός περνά μαζί μας το μονοπάτι της δοκιμασίας, κρατώντας μας από το χέρι.

Πίστεψε και εμπιστεύσου ότι ο Θεός μπορεί να μεταμορφώσει ακόμη και τον πόνο σε σπόρο ζωής, σε αφορμή να σε αγκαλιάσει πιο σφιχτά, να σε μεταμορφώσει!!!

Κι όταν περάσει η καταιγίδα, θα μείνει η βεβαιότητα ότι δεν ήσουν ποτέ μόνος. Και τότε θα δεις πως η πληγή γίνεται πηγή ζωής, το τραύμα θαύμα, κι ότι στο τέλος κάθε δοκιμασίας σε περιμένει πάντα ένα δώρο που ο Θεός σου φύλαγε με αγάπη.

Πηγή: π. Λίβυος : facebook

Κάθε παιδί οφείλει να μάθει ότι η ταπεινότητα και η καλοσύνη δεν είναι σημάδια αδυναμίας.
facebook 6/10/2025


γράφει ο π. Χριστόφορος Χρόνης, εφημ. Ι.Ν. Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου, Επίκουρος Καθηγητής στη Θεολογική Σχολή ΕΚΠΑ

Κάθε παιδί οφείλει να μάθει ότι η ταπεινότητα και η καλοσύνη δεν είναι σημάδια αδυναμίας. Είναι δυνατά σημεία του χαρακτήρα.

Το να αναγνωρίζεις τα ελαττώματά σου δεν σημαίνει ότι σου λείπει η αυτοεκτίμηση. Δείχνει ότι έχεις αυτογνωσία.

Το να δείχνεις συμπόνια δεν σημαίνει ότι σου λείπει η ψυχή. Δείχνει ότι έχεις καρδιά.

Αυτά οφείλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας. Αλλά για να τα διδάξουμε, πρέπει πρώτα να τα κατέχουμε.

Πηγή: π. Χριστόφορος Χρόνης : facebook

Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι κι αυτό ακριβώς τους κάνει όμορφους και μοναδικούς.
facebook 9/10/2025


Γράφει ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου

Σταμάτα να ψάχνεις την/τον τέλεια/ο για να αγαπήσεις. Σταμάτα να περιμένεις την/τον πανέμορφη/ο για να ερωτευθείς, την/τον “ιδανική/ό” για να νιώσεις ασφάλεια.

Οι άνθρωποι έχουν ρωγμές, είναι ευθραστοι, όπως εσύ κι εγώ, είναι ψυχές με ιστορίες, πληγές, φόβους αλλά και πολύ φως. Θα σε απογοητεύσουν κάποιες φορές όχι γιατί είναι κακοί, αλλά γιατί είναι άνθρωποι. Ξεχνούν, κουράζονται, φοβούνται, αλλάζουν. Κι εμείς το ίδιο. Όμως μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μια σπίθα θεϊκής ομορφιάς, μια δυνατότητα να αγαπήσει, να σταθεί, να γίνει σημείο Χάριτος στη ζωή κάποιου άλλου.

Η ελπίδα μας δεν στηρίζεται στους ανθρώπους, αλλά στον Θεό, κι αυτό μας ελευθερώνει να αγαπάμε χωρίς όρους και προσδοκίες. Να βλέπουμε το φως τους, χωρίς να συντριβόμαστε από τις σκιές τους.

Οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι κι αυτό ακριβώς τους κάνει όμορφους και μοναδικούς. Μέσα στις ρωγμές τους γεννιέται η σχέση, εκεί ανασαίνει η Χάρη, εκεί ανθίζει η αληθινή αγάπη.

«Ο Κύριος είναι το στήριγμά μου,
το καταφύγιό και ο λυτρωτής μου
ο Θεός μου είναι ο βοηθός μου,
σ’ Αυτόν θα ελπίζω,
είναι ο υπερασπιστής μου,
η δύναμη της σωτηρίας μου
και ο προστάτης μου.» Ψαλμός 17:3

Πηγή: π. Λίβυος : facebook