Μήπως ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για το ράσο;

[Achilleas]

Θέλω να υπενθυμίσω Νίκο ότι ένας σοβαρός λόγος αν όχι ο σοβαρότερος της έλλειψης ιερέων, είναι η αμφίεση! Το ράσο! Πίστεύω ότι η αμφίεση ακόμα και το γένιο, αποτελούν την κύρια αιτία που πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι κατά τ' άλλα έχουν την λαχτάρα να γίνουν ιερείς, τελικά δεν γίνονται.



Η αντίρηση που εκφράζουν οι σύντροφοί τους και οφείλεται στην ισόβια αλλαγή της εμφάνισής τους την οποία και οι ίδιοι την παίρνουν πολύ σοβαρά, αποτελεί την κύρια αιτία αποτροπής τους από το μυστήριο της ιερωσύνης.
Νομίζω ότι πρέπει να γίνουν σοβαρές συζητήσεις πάνω σ' αυτό το θέμα, να ακουστούν απόψεις, γιατί το ξαναλέω, θα είναι και αυτό μια από τις αιτίες που θα οδηγήσουν στη φτώχευση της εκκλησίας μας από το υπηρετούν προσωπικό.
Στο κάτω κάτω, η αμφίεση του κληρικού και γενικά η εμφάνισή του ανά τους αιώνες, δεν ήταν πάντα η ίδια!

[Δημήτριος]

Θέλω να υπενθυμίσω Νίκο ότι ένας σοβαρός λόγος αν όχι ο σοβαρότερος της έλλειψης ιερέων, είναι η αμφίεση! Το ράσο! Πίστεύω ότι η αμφίεση ακόμα και το γένιο, αποτελούν την κύρια αιτία που πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι κατά τ' άλλα έχουν την λαχτάρα να γίνουν ιερείς, τελικά δεν γίνονται.

O Γερων Παΐσιος πάντως δεν έβαλε μετάνοια σε κληρικό που δεν έφερε το προβλεπόμενο ράσο.Όμως αυτό είναι το θέμα;Το ράσο και τα γένια;Η το βαρύ φορτίο που εναποθέτει στους ώμους του η βαρύτης της πνευματικής του αποστολής;
Οι στρατιωτικοί που μια ζωή πρέπει να είναι ξυρισμένοι,κουρεμένοι και με στολή εν υπηρεσία γιατί δεν βαρυγκωμούν ;

[Νίκος]

Με το ράσο στη Μικρασία

του Ιεροδιακόνου Ευστρατίου Γιουσμά*

Ως νεοχειροτονηθείς Διάκονος, είχα τη μεγάλη τιμή και ευλογία να ταξιδέψω με το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Ιάκωβο, καθώς επίσης και με αρκετούς κληρικούς και πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας, στα απέναντι παράλια, για να λειτουργήσουμε στα Mοσχονήσια. Συγκινητικές στιγμές. Ανάμεικτα συναισθήματα. Aναρωτιόμουν, γιατί αυτοί οι Nαοί να μένουν αλειτούργητοι; Γιατί οι δυο λαοί να διατηρούν τόσα χρόνια το μίσος και τις διαφορές που μας φύτεψαν άλλοι; Πιστεύω πως θα δώσουν λόγο στο Θεό αυτοί που μας διαίρεσαν κι αυτοί που μας διαιρούν για τα δικά τους πάντα συμφέροντα.

Εντυπωσιάστηκα όμως και συγκινήθηκα ακόμα περισσότερο, όταν από την αρχή ως το τέλος του ταξιδιού μας, συνέβη κάτι αναπάντεχο, κάτι που πριν από λίγα χρόνια ούτε καν θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε. Δε μας δόθηκε καμία εντολή ώστε εμείς οι κληρικοί να βγάλουμε τα ράσα μας!

Δε με ενδιαφέρει εάν αυτό οφείλεται στις σωστές ή όχι διπλωματικές κινήσεις των πολιτικών, σχεδόν αδιαφορώ. Αυτό που με συγκίνησε ήταν πως οι απέναντι γείτονές μας, μας αποδέχτηκαν έτσι όπως ήμασταν! Περπατήσαμε για ώρες στα καλντερίμια του Mοσχονησιού και των Kυδωνιών. Tο παράξενο ήταν πως, όταν μας έβλεπαν εμάς τους ρασοφόρους, σηκώνονταν κι οι γεροντότεροι και υποκλίνονταν εμπρός μας! Δε μας ενόχλησε κανείς και δε δεχτήκαμε καμία αντίδραση από κανέναν!

Kαθώς τα θυμάμαι αυτά, σκέπτομαι, προβληματίζομαι. Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος συχνά - πυκνά, για την κατάργηση του ράσου. Θεωρούν, οι υποστηρικτές αυτής της κίνησης, πως θα απλοποιηθεί η καθημερινή ζωή του κληρικού κι ο κόσμος εύκολα χωρίς ράσο θα μας αποδέχεται. Μετά απ’ αυτό το ταξίδι μου στη Μικρασία, συνειδητοποίησα και πίστεψα πως το ράσο δεν πρέπει να καταργηθεί για τον Έλληνα κληρικό. Πώς θα προβούμε σε κάτι νέο, όταν χρόνια τώρα η εξωτερική ένδυση του ιερέα ήταν αυτή; Και κυρίως, όταν διαπιστώνουμε, πως και ο αλλόθρησκος λαός της Mικρασίας, μας σέβεται και μας αποδέχεται μ’ αυτό που φοράμε; Μήπως θα πρέπει να επανεξετάσουμε την όλη υπόθεση; Mήπως θα πρέπει να λύσουμε τα τόσα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πιστούς μας και να πάψουμε ν’ ασχολούμαστε σε συνέδρια και σε αρθρογραφίες με την κατάργηση του ράσου. Το ράσο μπορεί να μην ήταν παράδοση, έγινε όμως παράδοση. Aς το διατηρήσουμε κι ας συνεχίσουμε, κληρικοί και λαϊκοί, να το σεβόμαστε και να το τιμάμε.

Pώτησαν κάποτε τον αείμνηστο Γέροντα π. Παΐσιο: «Γέροντα, λέγονται πολλά για την κατάργηση του ράσου. Ποια είναι η γνώμη σας;» Kι αυτός απάντησε: «Πρόσεξε, λ.χ. δύο ελιές που η μία έχει φύλλα και η άλλη δεν έχει. Ποια από τις δύο σου αρέσει... Παπάς αράσοτος, άρα άσωτος».

Πηγή: www3.aegean.gr/agios.../cassock.html

----------------

* O π. Eυστρ. Γιουσμάς υπηρετεί στον Iερό Nαό Aγίου Θεράποντα & εργάζεται ως δάσκαλος Bυζαντινής Mουσικής στην Πρωτοβάθμια Eκπαίδευση

[Νίκος]

Φώτης Κόντογλου - Τὸ ράσο καὶ τὰ γένεια



Πολλὰ ἔχουν γραφῇ γιὰ τὰ ράσα καὶ τὰ γένια τῶν κληρικῶν. Οἱ περισσότεροι ἀπ᾿ ἐκείνους ποὺ δὲν τὰ χωνεύουνε, εἶναι κάποιοι ποὺ θέλουνε νὰ φαίνουνται ἐλεύθεροι καὶ νεωτεριστικὰ πνεύματα. Αὐτοὶ ὅλοι εἶναι πάντα «πρακτικοὶ» ἄθρωποι, ποὺ κρίνουνε τὰ τῆς θρησκείας μὲ τὸ πρακτικὸ καὶ πεζὸ μυαλό τους, ἐνῷ ἡ χριστιανικὴ θρησκεία δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὰ πρακτικὰ μυαλά, γιατὶ εἶναι ἡ βαθύτερη ποίηση, ἡ ἄβυσσο τῆς ποίησης. Ἡ κακοδαιμονία τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχει τὴν αἰτία της, κατὰ τὴν γνώμη μου, στὸ ὅτι λείψανε ἀπ᾿ αὐτὴν οἱ ποιητικὲς ψυχές, μὲ τὴν πραγματικὴ σημαία τῆς ποίησης, καὶ γέμισε ἀπὸ «πρακτικούς ἀνθρώπους, ἤγουν ἀπὸ ξεραΐλα καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Νὰ βάλῃ κανεὶς μὲ τὸν νοῦ του καὶ ν᾿ ἀπορήσῃ τί σχέση ἔχουν αὐτοὶ οἱ «θετικοὶ καὶ πρακτικοὶ» ἄνθρωποι, οἱ λεγόμενοι φρόνιμοι καὶ ἔξυπνοι, μὲ τὸν Χριστό, ποὺ εἶπε τὰ παρακάτω λόγια: Ἂν δὲν γυρίσετε πίσω καὶ γίνετε σὰν τὰ παιδιά, δὲν θὰ μπεῖτε στὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν.- μὴν φροντίζετε τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιῆτε καὶ τί ροῦχο θὰ φορέσετε.- Ἐγὼ σᾶς λέγω μὴν ἀντισταθεῖτε στὸν πονηρό, ἀλλὰ ὅποιος σὲ χτυπήσει ἀπὸ τὸ δεξὶ μάγουλό σου, στρέψε καὶ τ᾿ ἄλλο.- Μακάριοι ὅσοι καταδιώκονται γιὰ μένα. - Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας.- Μὴ θησαυρίζετε θησαυροὺς ἀπάνω στὴ γῆ.- Ἐμπᾶτε ἀπὸ τὴν στενὴ πύλη, γιατὶ εἶναι στενὸς καὶ θλιμμένος, ὁ δρόμος ποὺ πηγαίνει στὴ ζωή, κ᾿ εἶναι λίγοι ποὺ τὸν βρίσκουνε.- Ἀφῆστε τοὺς νεκροὺς νὰ θάψουν τοὺς πεθαμένους τους.- Δὲν ἦλθα νὰ φέρω εἰρήνη ἀλλὰ μάχαιρα.- Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ παίρνεται μὲ τὴ βία κ᾿ οἱ βιαστὲς τὴν ἀρπάζουνε».

Ποιὰ σχέση μποροῦνε νὰ ἔχουνε αὐτὰ τὰ πράγματα κι᾿ ἄλλα πολλὰ ποῦ εἶπε ὁ Χριστός, μὲ τὸ πρακτικὸ μυαλό; Τὸ πρακτικὸ μυαλὸ κοιτάζει ποιὸ εἶναι τὸ συμφέρον καὶ τὸ ὠφέλιμο γιὰ τὴν ὑλικὴ ζωὴ καὶ γιὰ τὴν ἀσφάλειά της· δὲ μπορεῖ νὰ πετάξει ἐλεύθερο ἐκεῖ ποὺ τὸ καλεῖ ὁ Χριστός. Μιὰ θρησκεία ποὺ παραγγέλνει κάποια πράγματα ποὺ εἶναι ὁλότελα ἀνάποδα ἀπὸ ὅ,τι νοιώθει τὸ πρακτικὸ μυαλό, μπορεῖ νὰ εἶναι γιὰ πρακτικοὺς ἀνθρώπους; Πῶς νὰ παραδεχθῇ ὁ πρακτικὸς ἄνθρωπος πὼς δὲν ὠφελεῖται σὲ τίποτα ἂν κερδίσῃ τὸν κόσμον ὅλον; Πῶς, αὐτὸς ὁ θετικὸς ἄνθρωπος νὰ θυσιάσει ὅλα τὰ χεροπιαστὰ τούτου τοῦ κόσμου, κυνηγώντας τοὺς ἴσκιους τῆς μέλλουσας ζωῆς; «Οἱ βιαστὲς ἁρπάζουνε τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ», λέγει ὁ Χριστός. Μπορεῖ νὰ εἶναι βιαστὴς ὁ πρακτικὸς ἄνθρωπος, ποὺ τὰ μετρὰ ὅλα καὶ δὲν ριψοκινδυνεύει ποτέ; Πρακτικοὶ ἤτανε οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Ρωμαῖοι, ὁ ἴδιος ὁ Ἰούδας, ποὺ φρόντιζε τόσο πολὺ γιὰ τὸ γλωσσοκόμο. Ὁ πρακτικὸς ἄνθρωπος δὲ μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι καχύποπτος, πονηρός, κι᾿ ὁ Χριστὸς εἶπε στοὺς Ἰουδαίους: «Πῶς μπορεῖτε νὰ μιλᾶτε ἀγαθά, ἀφοῦ εἶστε πονηροί»; Ἡ Σαμαρείτιδα δὲ καταλάβαινε τί τῆς ἔλεγε ὁ Χριστός, ἐπειδὴ τὸ μυαλό της ἤτανε πρακτικό, καὶ σὲ καιρὸ ποὺ τῆς μιλοῦσε γιὰ «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν τὸ ἀλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον», αὐτὴ μιλοῦσε γιὰ τὸ φυσικὸ νερό, «γιὰ νὰ μὴ διψᾷ, καὶ νὰ πηγαίνῃ στὸ πηγάδι νὰ τ᾿ ἀνεβάζῃ μὲ τὸν κουβᾶ», «ἵνα μὴ διψῶ, μηδὲ ἔρχομαι ἐνθάδε ἀντλεῖν».

Πρακτικοὶ ἤτανε οἱ Ἑβραῖοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, κολλημένοι στὸ ἐπίγειο συμφέρον, καὶ γι᾿ αὐτό, ὅσα τοὺς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, τὶς «επαγγελίες», τὶς καταλαβαίνανε γιὰ ὑλικές με τὸ ὑλικὸ φρόνημά τους...

Λοιπόν, οἱ πρακτικοὶ ἄνθρωποι, ποὺ εἶναι καὶ μικρολόγοι, τὰ ζητήματα τῆς θρησκείας τὰ βλέπουνε καὶ τὰ κρίνουνε μὲ τὸν ὠφελιμιστικὸν τρόπο ποὺ δουλεύει τὸ μυαλό τους. Αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἀγαπᾶνε τὶς καινοτομίες στὴ λατρεία καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα. Αὐτοὶ θέλουνε τὴ συντόμεψη τῶν ἀκολουθιῶν, αὐτοὶ δείχνουνε ὑπερβολικὴ φροντίδα γιὰ τὰ ἀναπαυτικὰ καθίσματα τοῦ ναοῦ, γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ τάξη καὶ καθαριότητα, γιὰ τὸν συγχρονισμὸ τῆς λατρείας μὲ εὐρωπαϊκὴ μουσική, μὲ φυσικὴ σαρκικὴ εἰκονογράφηση, μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ κάθε τί ποὺ βαστᾶ ἀπὸ τὴν παράδοση, μὲ τὴν κατάργηση τελετουργικῶν διατάξεων, καὶ τέλος, μὲ τὴν ἀλλαγὴ τῆς ἐξωτερικῆς μορφῆς τῶν κληρικῶν: Κατὰ τὴν γνώμη τους τὸ ράσο πρέπει νὰ καταργηθῇ, κι᾿ ὁ παπὰς νὰ φορᾷ πανταλόνι καὶ σακκάκι ὅπως ὅλοι οἱ ἄνδρες, πρέπει οἱ ἱερεῖς νὰ κόψουν τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ γένεια τους, νὰ ξουρίσουνε τὸ μουστάκι τους, «για νὰ εἶναι καθαροί». Βλέπετε πὼς οἱ πρακτικοὶ ἄνθρωποι προσέχουνε πολύ, ὅπως εἶπα καὶ πρίν, «τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος». Λοιπόν, μὲ τὶς σοφὲς καὶ βαθυστόχαστες ὑποδείξεις τους δὲν θὰ εἶναι παραμελημένοι καὶ λεροὶ σὰν τὸν ἅγιο Γιάννη, σὰν τὸν ἅγιο Ἀντώνιο, σὰν τὸν ἅγιο Χρυσόστομο, σὰν τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλὸ μὲ τὴν γιδότριχα, ἀλλὰ θὰ κάνουνε ταχτικὰ τὸ μπάνιο τους, θὰ συχνοξουρίζονται, καὶ θὰ μοσκοβολοῦνε, ὅπως ὅλοι οἱ σημερινοὶ πολιτισμένοι, ἀκόμα κ᾿ οἱ γκάγκστερς, οἱ μεγάλοι ἀπατεῶνες, οἱ ἄνθρωποι τῶν πάρτυ, τῶν ἱπποδρομίων, τῶν πλάζ, κλπ.

Ἔγραψα πολλὲς φορὲς γιὰ τὴν περιβολὴ τῶν ἱερωμένων καὶ γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ ὄψη τους, ἀπ᾿ ἀφορμὴ κάποιων «πρακτικῶν» νεωτεριστῶν ποὺ κόπτονται γιὰ «την ἀναχρονιστικὴ καὶ βάρβαρη ἀμφίεσή τους καὶ γιὰ τὴν ἀσχήμια (πόση εὐαισθησία καὶ καιλαισθησία!) τῶν μαλλιῶν καὶ τῶν γενιῶν των». Δὲν θὰ ξαναγράψω ὅσα ἔγραψα ἄλλη φορά, περασπίζοντας τὴν ἐξωτερικὴ μορφὴ τῶν κληρικῶν μας ἀπὸ τὴν ἄποψη τῆς παράδοσης.

Τοῦτο μονάχα θὰ πῶ τώρα σχετικὰ μὲ τὴν παράδοση στὸ ντύσιμο τοῦ κλήρου μας: Ἂς φαντασθῇ ὅποιος θέλει, ἂν μπορῇ νὰ σταθῇ πιὰ τίποτε ἑλληνικό, ἀπὸ τὴ μέρα ποὺ θὰ ἐμφανισθῇ ὁ παπὰς στὸ χωριὸ μὲ σακκάκι καὶ μὲ πανταλόνι, μὲ γραβάτα καὶ μὲ ρεπούμπλικα, ξουρισμένος καὶ μαδημένος, ὅπως εἶναι μερικοὶ ποὺ ἔρχουνται ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, καὶ ἀηδιάζει κανένας νὰ βλέπη ξουρισμένους σβέρκους, μάγουλα σὰν καθαρισμένα αὐγά, προγούλια, ἔκφραση τραπεζίτη ἢ ὀπερατὲρ τοῦ κινηματογράφου, χειρονομίες καὶ φωνὲς τῆς πιάτσας, κλπ.

Σήμερα θὰ πῶ λίγα λόγια μονάχα γιὰ τὸ ράσο καὶ γιὰ τὰ γένεια, «ἀπὸ αἰσθητικῆς ἀπόψεως», ὅπως λένε κ᾿ οἱ αἰσθητικοί, ἐπειδὴ οἱ νεωτεριστὲς ποὺ φωνάζουνε πῶς πρέπει νὰ καταργηθοῦνε, λένε πῶς ἀηδιάζουνε ἀπὸ τὴν ἀσχήμια τοῦ ράσου καὶ τῶν γενείων, καὶ πὼς ὅσα λένε τὰ λένε ἐν ὀνόματι «τῆς καλαισθησίας».

Καὶ πρῶτα - πρῶτα ποιὰ εἶναι ἡ καλαισθησία στὰ θρησκευτικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα; Σ᾿ αὐτὰ δὲν ὑπάρχει «καλαισθησία» κατὰ τὰ γοῦστα τοῦ κόσμου, ἀλλὰ εἶναι καλὸ καὶ ἔμορφο ὅ,τι εἶναι εὐπρεπὲς καὶ σεμνό, ὅ,τι εἶναι πρέπον στὸ πνευματικὸ ἀξίωμα τοῦ ἱερέως. Ὅπως ἡ μορφὴ ποὺ ἔχουνε τόσα ἀντικείμενα εἶναι σχετικὰ μὲ τὴν ἐκκλησία, κτίρια, εἰκόνες, ψαλμός, σκεύη, βιβλία, ἄμφια, ποὺ εἶναι τέτοια, ὥστε νὰ ἀνεβάζουν τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ πιστοῦ στὸν πνευματικὸ κόσμο, σὰν νὰ εἶναι σύμβολα ἱερὰ καὶ ὑπομνήματα στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, «ἀναγωγικὰ» ἀπὸ τὸν ὑλικὸ στὸν φθαρτὸ κόσμο στὸν πνευματικὸ καὶ ἄφθαρτον τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἔτσι καὶ ἡ ἀμφίεση κ᾿ ἡ ὄψη τῶν κληρικῶν, πρέπει νὰ δείχνῃ τὸ πνευματικὸ ἀξίωμά τους. Ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους ποὺ ζοῦσαν πρὸ Χριστοῦ, οἱ ἱερεῖς, οἱ μάντεις, οἱ πυθίες, εἴχανε ἰδιαίτερη στολὴ κ᾿ οἱ ἄντρες εἴχανε καὶ γένεια καὶ μαλλιά, ὥστε νὰ δυναμώνῃ μὲ τὴ μορφὴ καὶ τὸ πνευματικὸ ἐπιβάλλον τους. Οἱ Ἕλληνες ποὺ ἐκτιμήσανε τὴ μορφὴ μέχρι λατρείας, δίνανε μεγάλη προσοχὴ σ᾿ αὐτὰ ποὺ τὰ νομίζουνε «ἄνευ σημασίας καὶ πάρεργα» οἱ εὐρύνοες καὶ ἐλευθερόφρονες πρακτικοὶ χριστιανοὶ μὲ τὸ θετικὸ μυαλό τους. Τουλάχιστον δὲν φαντάζονται πὼς κ᾿ ἕνα λιοντάρι στὴ φυσική του κατάστασή του, ποὺ τὸ στόλισε ὁ Θεὸς μὲ τὴ μεγαλοπρέπεια τῆς χαίτης του, θὰ γίνη σὰν ἕνα ψωρόσκυλο, ἂν τὸ κουρέψουνε; Μήτε ἕνα τόσο πρακτικὸ πράγμα δὲν βάζουνε στὸν νοῦ τους αὐτοὶ οἱ «πρακτικοὶ» κύριοι; Μὰ τέτοια κεφάλια δὲν γεμίζουνε μήτε μὲ χίλια πράγματα ποὺ μπορεῖ νὰ πῇ κανένας ἀπάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα.

Ἀλλὰ ὅπως εἶπα καὶ παραπάνω, ἂς πάρουμε τὸ πράγμα κι᾿ ἀπὸ τὴ μεριὰ «τῆς καλαισθησίας», γιατὶ τώρα τελευταῖα οἱ πρακτικοὶ νεωτεριστὲς γυρίσανε τὸ τραγούδι τοῦ ράσου καὶ τῶν γενειῶν στὴν αἰσθητική, ἴσως ἐπειδὴ ἡ ἐποχή μας ποὺ εἶναι ἡ πιὸ ἀκαλαίσθητη, δίνει μεγάλη σημασία στὴν «αἰσθητικὴ» καὶ στὸ «καλὸ γοῦστο».

Θά ῾θελα νὰ γράψω ἕνα φυλλάδιο ὁλόκληρο ποὺ νἄχῃ γιὰ τίτλο «Η ἀκαλαισθησία ὁμιλοῦσα περὶ αἰσθητκῆς». Νὰ τὸ γράψω μάλιστα στὴν καθαρεύουσα, ὥστε νὰ εἶναι σύμφωνο μὲ κείνους ποὺ μοῦ δώσανε ἀφορμὴ γιὰ νὰ γράψω.

Λοιπόν, ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀποτροπιάζονται τὸ ράσο καὶ τοὺς γενειοφόρους ἱερεῖς, στὄνομα τῆς καλαισθησίας; Ἀπάντηση; Κατὰ κανόνα εἶναι οἱ πιὸ ἀκαλαίσθητοι, οἱ ἄνθρωποι τοῦ «κακοῦ γούστου», ποὺ δὲν ἔχουνε καμία σχέση μὲ τὴν τέχνη, καὶ μήτε κἂν μὲ τὴ συνηθισμένη καλαισθησία. Μπῆτε στὰ σπίτια τους καὶ στὰ γραφεῖα του καὶ θὰ φρίξετε. Ἀρχιτεκτονική, ἔπιπλα, εἰκόνες, βιβλία, βάζα, πολύφωτα, ὅλα σε σπρώχνουνε νὰ βγῇς ἔξω. Ἐκεῖνο ποὺ θὰ σοῦ κάνῃ τὴ μεγαλύτερη ἐντύπωση, εἶναι κανένα ἐλεεινὸ κάντρο μὲ ἐλεεινότερη κορνίζα, κρεμασμένο ἀπάνω ἀπὸ τὸ γραφεῖο ἢ ἀπὸ τὸ κρεβάτι, ποὺ θὰ παριστάνῃ κενέναν «γλυκὺν Ἰησοῦν» γεμάτον ζαχαρίνη, μ᾿ ἐκεῖνο τὸ μειδίαμα ποὺ παραγγέλνουν οἱ φωτογράφοι στοὺς πελάτες μπροστὰ στὸ φακό, μὲ ρεφλεδάκια στὸ πρόσωπο, μὲ μαλλιὰ ποὺ ἔχουνε γίνει μποῦκλες στὸ κομμωτήριο, μὲ κινηματογραφικὲς χειρονομίες κλπ.

Ὅποτε τυχαίνει νὰ συναπαντήσω κανέναν παπά, καὶ πρὸ πάντων ἂν τύχῃ νὰ εἶναι εὐμορφάνθρωπος, στέκουμαι καὶ τὸν θαυμάζω γιὰ τὴν μεγαλοπρέπειά του, γιὰ τὸ ἐπιβάλλον καὶ μαζὶ γιὰ τὴν σεμνότητα ποὺ ἔχει ἡ ὄψη του, καὶ γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔχει τὸ παρουσιαστικὸ καὶ ἡ ἀμφίεσή του. Ἱερὸ πρόσωπο! Ἀλλὰ καὶ τί γραφικότητα ἔχει ὅλο τὸ παράστημά του. Εἶμαι ζωγράφος, τὸ μάτι μου εἶναι ἀκονισμένο στὸ τί εἶναι γενικὰ τὸ ἔμορφο, κι᾿ ὄχι μοναχὰ δὲν βρίσκω κανένα ψεγάδι ἀπάνω του, ἀλλὰ καὶ τὸν θαυμάζω. Καὶ νὰ συλλογίζεσαι πῶς ὑπάρχουν κάποιοι Ἕλληνες, καὶ θεολόγοι μάλιστα, ποὺ ξυνίζουνε τὰ μοῦτρα τους, ποὺ τὸν βρίσκουνε «ἀντιαισθητικόν»! Ἀντιαισθητικὸν βρίσκουνε τὸν Ὅμηρο, τὸν μάντη Τειρεσία, τὸν Μέντορα, τὸν Ἀχιλλέα μὲ τὰ μαῦρα στριφτὰ γένια, τὸν Θεμιστοκλῆ, τὸν ἅγιο Βασίλειο, τὸν ἅγιο Λουκιανὸ ποὺ τὸν εἶδε καὶ τἄχασε ὁ σκληρὸς Διοκλητιανός, τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν Κωνσταντῖνο τὸν Παλαιολόγο, τὸν Θανάση Διάκο, τὸν Παπαφλέσσα, τὸν Ἡσαΐα Σαλώνων, τέλος βρίσκουνε ἄσχημο τὸν πνευματικὸ λέοντα μὲ τὴν φυσικὴ χαίτη του, καὶ ἔχουνε γιὰ ὄμορφον ἐκεῖνον τὸν μαδημένον, ποὺ εἶναι σὰν τὸ κριάρι ποὺ τὸ κουρέψανε καὶ γίνηκε ἀγνώριστο, μὲ τὰ στραβὰ ποδάρια του, μὲ τὸ λαιμὸ τῆς γαλοπούλας καὶ μὲ τὸ κωμικὸ μούσι! Μὴ χειρότερα! Ποὺ μπορεῖ νὰ φτάσει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ξιπασιὰ γιὰ νὰ φανῆ εὐρωπαϊσμένος! Ἐμεῖς ποὺ κάτι γομᾶμε ἀπὸ τέχνη, νοιώθουμε αὐτὰ τὰ αἰσθήματα, κ᾿ οἱ ἀπελέκητοι καὶ κακόγουστοι «ἀχαλοῦν γιὰ τὴν ἄκομψον καὶ βάρβαρον ἐμφάνισιν τῶν κληρικῶν»! Ποιοί; ἐκεῖνοι ποὺ τὸ μάτι τους θέλει νὰ βλέπει τριμμένα κι᾿ ἀνέκφραστα σχήματα.

Ἀλλὰ καὶ κακοφτιαγμένος νὰ εἶναι ὁ παπάς, μὲ τὸ ντύσιμό του παρουσιάζεται εὐπρεπισμένος, παρὰ ἂν φοροῦσε σακκάκια καὶ πανταλόνια: μὲ τὰ γένια καὶ τὰ μαλλιὰ κρύβονται οἱ ἀσχήμιες τοῦ κεφαλιοῦ, τὰ προγούλια, οἱ σβέρκοι, τὰ πλατειὰ χείλια, τὰ παχειὰ μάγουλα. Βάλε καὶ τὸ καλυμαύχι, ποὺ εἶναι ἕνα θαυμάσιο κάλυμμα, καὶ ποὺ γίνεται πιὸ θαυμάσιο με τὸ ἐπανωκαλύμαυχο*. Τὰ κουσούρια (ἐλαττώματα) πάλι ποὺ ἔχει τυχὸν τὸ σῶμα ἑνὸς κληρικοῦ κρύβουνται καὶ μετασχηματίζονται ἀπὸ τὰ ράσα, οἱ κοιλιές, τὰ στραβὰ πόδια, τὰ μακρυὰ χέρια, ἡ καμπούρα, κ.ο.κ. Ὅλα ντύνουνται μὲ εὐπρέπεια καὶ πνευματικὴ ἀρχοντιά, μπροστὰ στὰ στενὰ καὶ στὰ μεσάτα των καθολικῶν, τὰ κλὸς καὶ τὰ μοδιστράδικα πλισσέ. Οἱ παπάδες μας εἶναι σὰν πνευματικοὶ ἄρχοντες. Δόξα σοι ὁ Θεὸς ποὺ βλέπουμε ἀκόμα τέτοιες βιβλικὲς μορφὲς στὸν αἰώνα τῆς μονοτονίας, τῆς ἀνέκφραστης ὁμοιομορφίας καὶ τῆς ἀντιπνευματικῆς πεζότητας! Ὡστόσο, κ᾿ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν χωνεύουν τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ ράσα, μιλοῦμε συχνὰ μὲ γεροντοκοριτσίστικη ἔκσταση γιὰ κάποιες «βιβλικές μορφές». Θέλεις μῆλον ἔπαρε, θέλεις κυδώνι λάβε, ποὺ λέγει καὶ ἡ παροιμία.

Τὸ πόσο στολίζουν τὰ γένεια ἕνα ἱερὸ πρόσωπο καὶ τοῦ δίνουνε εὐπρέπεια καὶ πνευματικὸ ἀξίωμα, τὸ δείχνει ἀνάμεσα σὲ ἄλλα καὶ τὸ ἄγαλμα τοῦ Μωϋσῇ ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Ἄγγελο. (Τὸ γράφω αὐτὸ γιὰ τοὺς δυτικόπληκτους). Ἐνῶ κατὰ τὴν ἀρχαία παράδοση ὁ Μωϋσῆς παριστάνεται σπανὸς μὲ λίγες ἀραιὲς τρίχες στὸ πηγούνι, ὁ Μιχαὴλ Ἄγγελος. δηλ. ἕνας τεχνίτης κατόλικος, ποὺ ἔβλεπε γύρω τοὺς ξουρισμένους κληρικούς, τὸν ἔκανε μὲ μακρυὰ καὶ μπλεγμένα γένεια καὶ μὲ πολλὰ σγουρὰ μαλλιά, γιὰ νὰ δώση χαρακτήρα ὑπερανθρώπου καὶ ἱερατικόν, ὅπως στὸν Σαβαώθ, στοὺς Πατριάρχες καὶ στ᾿ ἄλλα σεβάσμια πρόσωπα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Κάποιος γνωστός μου κληρικὸς ποὺ ταξίδεψε πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια στὴ Συρία καὶ στὸ Λίβανο, μοῦ ῾λεγε πῶς τοῦ εἶπε ἕνας ἀρχιμανδρίτης Σῦρος πὼς ὁ βασιλιὰς τῆς Ἰορδανίας Ἀβδουλλάχ, ἔλεγε στὸν μακαρίτη Πατριάρχη Ἀντιοχείας: «Ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχετε στὸ παρουσιαστικό σας κάποιο πράγμα ποὺ μᾶς κάνει, ἐμᾶς τοὺς μουσουλμάνους, νὰ νοιώθουμε σεβασμό. Ἐνῶ ἐκεῖνοι οἱ φραγκοπαπάδες μᾶς φαίνουνται σὰν πράκτορες ὑπόπτων ὑποθέσεων». Ἀλλὰ καὶ κάποιοι ἱερεῖς μας ποὺ πήγανε σὲ ξένες χῶρες χριστιανικὲς τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀμερικῆς, μὲ τὰ ράσα καὶ τὰ γένεια, ὅπως κάνουνε ὁ Ρῶσοι, ἤτανε σεβάσμιοι γιὰ τοὺς ντόπιους, ἐνῶ στοὺς κουρεμένους φραγκοφορεμένους δικούς μας δὲν δείχνανε κανένα σεβασμὸ σὰν σὲ θρησκευτικοὺς ἀνθρώπους. Πολλοὶ ξένοι μοῦ τὸ τονίσανε αὐτό, καὶ γι᾿ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ποὺ στέλνει στὶς παροικίες παπάδες, ἔχει ξεπέσει στὴν συνείδηση τῶν ξένων. Ἐξ ἄλλου, τὸ κοστούμι κ᾿ ἡ γραβάτα ἔχει μεγάλη ἐπίδραση στὸ ἦθος τῶν κληρικῶν μας ποὺ τὰ φορᾶνε.**.

Ἕνας εὐλαβὴς ἱερεύς, γνωστός μου, μοῦ ἔλεγε πὼς ὅταν τὸ βράδυ βγάλῃ τὰ ράσα γιὰ νὰ κοιμηθῇ, δὲν γνωρίζει τὸν ἑαυτό του, καὶ θαρρεῖ πῶς ἡ θεία χάρη ποὺ νοιώθει ὅταν τὰ φορῇ, φεύγει ἀπὸ πάνω του.

Ὅπως ὁ ἀξιωματικὸς ἢ ὁ ἀστυνόμος ποὺ ὑπηρετεῖ τὴν ἐπίγεια ἐξουσία, φορεῖ τὴ στολή του γιὰ νὰ γνωρίζεται, ἔτσι κι᾿ ὁ ἱερωμένος, καὶ πολὺ περισσότερο, γιατὶ ὑπηρετεῖ τὴν οὐράνια ἐξουσία πρέπει νὰ φορεῖ τὴν στολή του, κι᾿ ὄχι νὰ ντρέπεται, ὅπως κάνουνε ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θέλουν τὸ ράσο. Ἂν βγάζανε τὴν ἱερατικὴ περιβολή τους οἱ παπάδες καὶ βάζανε πολιτικά, θὰ βλέπανε τί περίπαιγμα θὰ παθαίνανε ἀπὸ τοὺς ἄθρησκους, προπάντων στὴν ἐπαρχία. Γιατὶ τὸ ράσο εἶναι ἀσπίδα.

Γιὰ τοῦτο, πῶς ἀλλοίμονο ἂν παρουσιασθῇ ὁ παπὰς στὸ χωριὸ μὲ πανταλόνια καὶ μὲ γραβάτα, καὶ τὸ καλοκαίρι μὲ κοντὰ μανίκια! Ὢ τί δυστυχία! Ὢ διάλυση τῶν πάντων! Τί Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ σταθῇ πιά; Ὅλα θὰ διαλυθοῦνε. Ὁ παπὰς στὸ χωριὸ εἶναι σύμβολο. Σύμβολο θρησκευτικὸ καὶ ἐθνικό, ἂς εἶναι καὶ ἀγράμματος, ὁ πιὸ ἀπελέκητος. Τὸ ράσο θυμίζει στὸν λαὸ τὴν ἱστορία του, τὶς θυσίες του, τοὺς πόνους του, τὶς χαρές του, καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ ράσο τὸν ζεσταίνει, τοῦ δίνει φρόνημα, πίστη, πεποίθηση, ἐμπιστοσύνη κι᾿ ἀγάπη στὴ φυλή του. Αὐτοὶ ποὺ θέλουνε νὰ καταργήσουνε τὸ ράσο καὶ νὰ μοντερνίσουνε τὴν ἀρχαία ὄψη τοῦ παπᾶ, συλλογιστήκανε καλὰ τί ζητᾶνε; Ἂς ρωτήσουν τοὺς ξενητεμένους Ἕλληνες τί χαρὰ καὶ τί κατάνυξη νοιώθουν ὅταν ἀντικρύσουν, στὶς χῶρες ποὺ ζοῦν, κάποιον ἱερέα μας μὲ γένεια καὶ μὲ ράσο. Εἶδα κάπου νὰ γράφει ἕνας διάκος εὐσεβῆς ὅτι σὲ ἕνα γράμμα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ ἕναν γνωστό του νέον, ἀλλὰ ἔγγαμον ἱερέα, ποὺ ὑπηρετεῖ στὴν Τασμανία τῆς Αὐστραλίας, ἔγραφε τὰ παρακάτω λόγια: «τὸ εὐχάριστο εἶναι ὅτι κατώρθωσα νὰ διατηρῶ τὰ ράσα καὶ τὰ γένειά μου, καὶ οὕτω ἀπολαμβάνω σεβασμοῦ καὶ πολλῆς ἐκτιμήσεως ἀπὸ τοὺς ὁμογενεῖς της Τασμανίας».

Ἀλλὰ ἂς γυρίσουμε γιὰ λίγο ἀκόμα σὲ ἐκείνους ποὺ δὲ μποροῦνε νὰ χωνέψουνε τὸ ράσο καὶ τὰ γένεια τῶν ἱερέων ἀπὸ τὴ μεγάλη «αἰσθητική» καλλιέργεια ποὺ ἔχουνε.

Ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς, ποὺ εἶναι τώρα μακαρίτης κ᾿ ἤτανε τότε ποὺ ζοῦσε καθηγητὴς σπουδαῖος της Θεολογίας, μὲ προσκάλεσε στὸ σπίτι του γιὰ νὰ μοῦ δείξῃ τὰ «καλλιτεχνήματα» ποὺ εἶχε... Δὲν ἔβλεπα τὴν ὥρα καὶ τὴν στιγμὴ νὰ φύγω ἀπὸ κεῖ μέσα καὶ σὰν βγῆκα, ἔκανα τὸν σταυρό μου, ἀνασαίνοντας βαθειά, καὶ εὐχαρίστησα τὸν Κύριο ποὺ δὲν μὲ ἀξίωσε νὰ γίνω σοφὸς καθηγητής. Λοιπόν, ἐκεῖνος ὁ φτωχὸς ἄνθρωπος, ἐκεῖνος ὁ ψυχικὸς ξέρακας ποὺ περνοῦσε γιὰ σοφός, δὲν χώνευε μήτε τὰ ράσα, μήτε τὴ βυζαντινὴ εἰκονογραφία, μήτε «την βάρβαρον βυζαντινὴν μουσικήν, ἠνάλωσε δὲ τὰς δυνάμεις αὐτοῦ μέχρι τοῦ θανάτου του, μοχθήσας διὰ τὴν συγχρόνισιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡμῶν τεχνῶν»! Θεὸς συχωρέστον.

* Κ᾿ ἡ μίτρα τοῦ δεσπότη (ἡ κορόνα) εἶναι ἀπὸ τὰ πλέον ἐπιβλητικὰ καὶ θαυμαστὰ καλύμματα, μ᾿ ὅλο ποὺ εἶναι ρώσικη. Ἐνῶ ἡ τιάρα τῶν καρδιναλίων ἐκφράζει ἀλαζονεία καὶ σατανικότητα, εἶναι καὶ κακοῦ γούστου κατασκεύασμα.

** Κάποιος πολύξερος καὶ σπουδασμένος καὶ ποὺ γνωρίζει καλὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, μοῦ ἔλεγε πὼς ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ἱερωμένοι μας βγάλανε τὰ ράσα, πλήθηνε ἡ κακοήθεια τοῦ κλήρου σὲ κείνη τὴ χώρα ποὺ κατοικοῦσε.

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

Πηγή: users.uoa.gr/~nektar/

[Anastasios68]

Έχω ξαναγράψει γι' αυτό, αλλά νομίζω ότι αξίζει να το αναφέρω πάλι.
Στην παιδική μου ηλικία, όταν βλέπαμε από μακρυά τον ρασοφόρο ιερέα, παρατάγαμε τη μπάλλα ή οτιδήποτε άλλο παιχνίδι παίζαμε και τρέχαμε όλοι ποιος θα ασπαστεί το χέρι του πρώτος και θα του πει το όνομά του.
Στο Ιερό σπρωχνόμαστε ποιος θα βάλει το ράσο για να γίνει για λίγο "παπαδάκι" μέσα στη Θεία Λειτουργία. Είναι δυνατόν να καταργηθεί το ράσο;
Συγχωρέστε με γι' αυτό που θα πω αλλά βλέπω τους αλλοδόξους που το έχουν καταργήσει και μου φαίνονται τόσο "κρύοι". Εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ η εικόνα των ιερέων όπως την έχουμε συνηθίσει.

[Achilleas]

Συμφωνώ μαζί σου Αναστάσιε. Το ράσο, που τίμησε όλα αυτά τα χρόνια την εκκλησία και το έθνος, δεν πρέπει να αποφέρει τίποτε άλλο πέραν του σεβασμού όλων μας.

Δυστυχώς όμως η νέα γενιά, επηρρεασμένη μάλλον και από τα διάφορα αριστερίστικα και άθεα ρεύματα, δεν το βλέπει σήμερα με τον ίδιο σεβασμό που το βλέπαμε εμείς. Δυστυχώς. Φταίνε και τα διάφορα σκάνδαλα ρασοφόρων, που δεν το τιμούν.

Είναι και αυτό μία από τις αιτίες που φθίνει η Εκκλησία μας σε έμψυχο υλικό, γι' αυτό, θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά. Να οργανωθούν συνέδρια με όλους τους εμπλεκόμενους συμπεριλαμβανόμενων και εκπροσώπων του θεοσεβούς πληρώματος, ώστε να παρθεί μια απόφαση. Οι καιροί αλλάζουν και η εκκλησία σε κάποια πράγματα, δεν πρέπει να μείνει πίσω!

[eleanna]

αν κάποιος αποτρέπεται από το ράσο στο να γίνει ιερέας τότε πολύ απλά δεν είναι κατάλληλος για ιερέας. Αν πραγματικά θέλεις κάτι, δε σε εμποδίζει τίποτα. Αν ειναι πιο μεγάλη η δυσφορία για το ράσο από την αγάπη για αυτό το λειτούργημα τότε σαφώς δεν κάνει ο άνθρωπος αυτός για αυτό το λειτούργημα.
μακάρι να μείνει το ράσο για να αποτραπούν έστω κι έτσι από την ιερωσύνη άνθρωποι που δεν την αγαπούν πραγματικά.

[Νίκος]

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε ασχοληθεί με το θέμα της ενδυμασίας των κληρικών και είχε διαπιστώσει από έρευνα, ότι η πλειοψηφία του λαού και του κλήρου δεν επιθυμούσαν την αλλαγή των ιερατικών ενδυμάτων. Λίγο πριν κοιμηθεί, είχε μιλήσει για απλοποίηση, με την έννοια της απλούστευσης και όχι της αλλαγής, αλλά δεν πρόλαβε ν' ασχοληθεί μ' αυτό. Το θέμα επανέφερε πρόσφατα ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση.

Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα σήμερα, που θεωρώ αυτή τη συζήτηση εντελώς ανεπίκαιρη. Πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη μας, ότι σε πολλές χώρες του κόσμου οι Ορθόδοξοι κληρικοί δεν φορούν στην καθημερινή τους ζωή ράσα ούτε έχουν γένια, αλλά αυτό δεν έλυσε το πρόβλημα των ελλείψεων στην επάνδρωση των θέσεων εφημερίων, ακόμη και σε ενορίες μεγάλων πόλεων (ΗΠΑ, Καναδάς), παρά την προσφορά πολύ υψηλής χρηματικής αποζημίωσης, από τις αντίστοιχες επιτροπές.

[Νίκος]

Ιερείς με πολιτική περιβολή και εργασία η απάντηση στο «5 :1» ;
Ημ. Δημοσίευσης: Feb 8, 2011 - Πηγή: skai.gr / του Νίκου Παπαχρήστου

Η απόφαση της Κυβέρνησης να περιορίσει δραστικά τις προσλήψεις στον Δημόσιο Τομέα, με την εφαρμογή της πολιτικής της μίας πρόσληψης ανά πέντε αποχωρήσεων, και ως εκ τούτου οι περιορισμένες δυνατότητες ένταξης νέων κληρικών στο μισθολόγιο φαίνεται πως αναγκάζουν την Αρχιεπισκοπή Αθηνών να εξετάσει τη δυνατότητα να επιτρέπει – αν όχι να προτρέπει - στους νέους κληρικούς που θα χειροτονηθούν να ασκούν το επάγγελμα που είχαν ως λαϊκοί και να φορούν την λαϊκή (πολιτική) περιβολή κατά την ώρα της εργασίας. Ήδη για το ενδεχόμενο αυτό ενημερώθηκαν από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, την περασμένη Παρασκευή, περίπου 25 υποψήφιοι κληρικοί σε σύναξη που πραγματοποιήθηκε σε κτίριο της Αρχιεπισκοπής στην Πλάκα.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, π.Γαβριήλ Παπανικολάου φέρεται να ενημέρωσε αρχικά τους υποψηφίους κληρικούς για την ρύθμιση του «5-1» εξηγώντας ότι αυτή αφορά το σύνολο του Δημοσίου και δεν θα εφαρμόζεται σε κάθε επιμέρους υπηρεσία του στενότερου ή ευρύτερου Δημοσίου Τομέα ή στα ΝΠΔΔ. Αυτή άλλωστε ήταν και η ενημέρωση που είχε η αντιπροσωπεία της Ιεράς Συνόδου όταν επισκέφθηκε τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση προκειμένου να του επιδώσει την απόφαση της Ιεραρχίας με την οποία ζητά 300 θέσεις κληρικών για το τρέχον έτος.

Στο πλαίσιο της εσωτερικής κατανομής αυτών των μισθοδοτούμενων θέσεων – εφόσον βέβαια η Κυβέρνηση τις αποδώσει στην Εκκλησία της Ελλάδος – τότε στην Αρχιεπισκοπή αντιστοιχούν 10 θέσεις νέων κληρικών. Όμως όπως φέρεται να είπε ο π.Γαβριήλ οι υποψήφιοι προς χειροτονία αγγίζουν τους 40.

Έτσι, συνέχισε ο Πρωτοσύγκελλος, εφόσον υπάρχουν υποψήφιοι που έχουν τον ζήλο να γίνουν κληρικοί και έχουν κάποια εργασία θα μπορούσαν κατ’ οικονομία να συνεχίσουν να την ασκούν μέχρι να τελειώσει η ισχύς του μέτρου οπότε τότε θα ενταχθούν κανονικά στο μισθολόγιο. Στο πλαίσιο αυτό εφόσον το επιτρέπει η φύση του επαγγέλματος που σήμερα ασκούν θα μπορούν μετά την χειροτονία τους να φορούν τα ράσα ή αν δεν επιτρέπεται για λόγους πρακτικούς ή από τον κανονισμό της εργασίας θα γίνεται η εξαίρεση να φορούν λαϊκή (πολιτική) περιβολή.

Μάλιστα έφερε και δύο παραδείγματα κληρικών που ο ένας εργάζεται σε ιδιωτική τράπεζα και ο άλλος ως ταχυδρόμος και μετά την εργασία τους ασκούν τα εφημεριακά καθήκοντά τους.
.
Η αναφορά αυτή προκάλεσε αρχικά έκπληξη στους παριστάμενους υποψηφίους κληρικούς ωστόσο αρκετοί ήταν αυτοί που εξέφρασαν την επιθυμία να χειροτονηθούν έστω και χωρίς διορισμό.

Ακολούθως στους υποψηφίους απευθύνθηκε ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος ο οποίος επανέλαβε όσα είχε πει ο Πρωτοσύγκελλος σημειώνοντας ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και η Αρχιεπισκοπή θα εξετάσει αν μπορεί ένας υποψήφιος να συνεχίσει και μετά την χειροτονία του να ασκεί το επάγγελμα που έχει σήμερα ως λαϊκός και φυσικά αν θα μπορεί να φοράει λαϊκή περιβολή ή τα ράσα του.

Κατά τις ίδιες πηγές ο Αρχιεπίσκοπος φέρεται να εξέφρασε την άποψη, μιλώντας προς τους υποψηφίους κληρικούς, ότι όσοι χειροτονούνται κατευθείαν, χωρίς προηγουμένως να έχουν εργαστεί, «είναι λίγο καλομαθημένοι».

Εσείς γνωρίζετε, συνέχισε σύμφωνα με τις ίδιες πηγές ο κ.Ιερώνυμος, ότι κάποια ώρα – στις 8 ή στις 9 – πρέπει να είστε στη δουλειά σας. «Φανταστείτε να εφαρμοστεί το ωράριο στους κληρικούς, τι αντιδράσεις θα υπάρξουν» φέρεται να είπε ο Αρχιεπίσκοπος και χαρακτήρισε σημαντική την εμπειρία της εργασίας πριν κάποιος γίνει κληρικός. Υπενθύμισε μάλιστα ότι και ο ίδιος είχε εργαστεί ως καθηγητής ενώ έφερε ως παράδειγμα και τον στενό συνεργάτη του π.Αδαμάντιο Αυγουστίδη, ο οποίος είχε εργαστεί ως γιατρός πριν χειροτονηθεί κληρικός.

Πάντως αν η πρόταση του Αρχιεπισκόπου εφαρμοστεί θα είναι η πρώτη φορά ύστερα από πολλές δεκαετίες που μαζικά κληρικοί θα ασκούν κάποιο επάγγελμα για τον «άρτον τον επιούσιον» ενώ θα έχουν τη δυνατότητα για πρακτικούς λόγους να είναι ενδεδυμένοι με λαϊκή (πολιτική) περιβολή.

Πηγή: amen.gr

[Νίκος]

Η Ιερά Αρχιεπισκοπή διαψεύδει τα περί κατάργησης του ράσου
Τρίτη, 08 Φεβρουάριος 2011 - Συντάχθηκε απο τον/την Romfea.gr



Ανακοίνωση διάψευση εξέδωσε πριν από λίγα λεπτά η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, για δημοσίευμα που αναφερόταν για τους κληρικούς που παράλληλα με το λειτούργημά τους ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα.

Ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ. Χάρης Κονιδάρης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Προς αποφυγήν παρανοήσεων διευκρινίζεται ότι ουδέποτε ο Αρχιεπίσκοπος, ούτε οιοσδήποτε εκ των συνεργατών του, πρότεινε ή αποδέχτηκε την κατάργηση του ράσου για όσους, παράλληλα με το λειτούργημα του κληρικού, ασκούν επαγγελματική δραστηριότητα συμβατή φυσικά με αυτό».

Κλείνοντας, υπογραμμίζει: «Όμως σε περιπτώσεις ειδικών επαγγελματικών δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα αυτή του ιατρού χειρουργού, το όλον ζήτημα κρίνεται εξατομικευμένα και κατ’ οικονομίαν όπως άλλωστε συνέβαινε και στο παρελθόν».

Πηγή: romfea.gr