Σκόρπια Πνευματικά Διαμάντια από το Διαδίκτυο

[Νίκος]

Πάνω στα νεύρα...
2 Φεβρουαρίου 2019



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

Ο Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης έλεγε:

«Πάνω στα νεύρα,
πάνω στο θυμό,
στην ταραχή,
επάνω στο σεισμό,
στον πειρασμό,
βλέπει κανείς
τον εαυτό του καλύτερα.
Βλέπει και γνωρίζει
ο αγωνιστής, η αγωνίστρια,
τον εαυτό του καλύτερα.
Άμα δε συνέβαινε να θυμώσει,
να νευριάσει,
θα ήξερε τί είναι,
για να αρχίσει να λαμβάνει μέτρα
κατά του κακού εαυτού του;»

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook

[Νίκος]

Ο Θεός θα έρθει κοντά σου για να σε ανεβάσει
12 Φεβρουαρίου 2018



γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος

Ο Θεος είναι Αγάπη! Γι αυτό και οι σκέψεις που στέλνει ο Θεός, πάντα, μα παντα!, στηρίζουν, υποστηρίζουν, ενθαρρύνουν, ενισχύουν, δίνουν κουράγιο, χαρά, ελπίδα, τόνωση,αγάπη!

Ακόμα και αν είσαι αμαρτωλός πολύ, ο Θεός θα έρθει κοντά σου για να σε ενισχύσει και να σε ανεβάσει, και όχι να σε γκρεμίσει στην απόγνωση.

Άρα, ολες οι άλλες σκέψεις, που φέρνουν αποθάρρυνση, απογοήτευση, και σε ρίχνουν ψυχολογικά στα πατώματα και στην απελπισία, δεν είναι του Θεου, και άρα, δεν γίνονται δεκτές!

https://www.facebook.com/AndreasKonanos ... 016/?t=213

Πηγή: p.Andreas Konanos : facebook

[Νίκος]

"Δώσε μου ελπίδα, Κύριε!"
12 Φεβρουαρίου 2019



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

Ο ιερέας Βλαντιμίρ Κλίμζο έλεγε:

Όταν δεν υπάρχει ελπίδα -
φώναζε: "Δώσε μου ελπίδα, Κύριε!".

Όταν δεν υπάρχει υπομονή,
να είστε υπομονετικοί και να φωνάζετε:
"Δώσε μου τη δύναμη να υπομείνω και να ελπίζω, Κύριε!"

Όταν λυπάσαι για τον εαυτό σου και μισείς τη ζωή –
στάματα να λυπάσαι για τον εαυτό σου και να φωνάξεις:
"Δόξα σε σένα για πάντα, Κύριε!"
Προσευχηθείτε.

Ελπίδα. Και μην αμφιβάλλετε ότι ο Κύριος θα ακούσει.

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook

[Νίκος]

Η απιστία δεν είναι μαγκιά…
19-02-2019



γράφει ο Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Η απιστία, δεν είναι μαγκιά…
Η αμαρτία, δεν είναι μαγκιά…

Να υπάρχεις απλά για τις επιθυμίες σου, δεν είναι μαγκιά…
Το να μιλάς χωρίς να πράττεις, δεν είναι μαγκιά…
Το να ζεις στο καβούκι του «εγώ» σου, δεν είναι μαγκιά…
Το να κάνεις κάτι επειδή «το κάνουν οι πολλοί», δεν είναι μαγκιά…

Μαγκιά είναι να βουτάς σε ουρανούς δυσπρόσιτους για τους πολλούς…
Μαγκιά είναι να σκαρφαλώνεις σε κόσμους αρετής και νήψης…
Μαγκιά είναι να μπορείς να βλέπεις τα λάθη σου…
Μαγκιά είναι να λες συγνώμη…
Μαγκιά είναι να ζεις για τους άλλους…
Μαγκιά είναι να είσαι του Θεού…

Πηγή: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

[Anastasios68]

Με πήγαν κάτι πνευματικοπαίδια μου στην Κρήτη και πήγα κι εγώ την Κυριακή στην εκκλησία.
Κάθισα σε μία γωνιά, έτσι μαζεμένος. Μετά από λίγο ήρθε μία γυναίκα να εκκλησιαστεί και άρχισε να φωνάζει:
-Τι τον θέλετε αυτόν τον παπά εδώ, διώξτε τον καλόγερο, δεν μπορώ.
Ο κόσμος δεν με είχε δει. Λίγοι με είδαν. Εγώ άρχισα να προσεύχομαι. Μα όσο εγώ προσευχόμουν, τόσο περισσότερο φώναζε αυτή.
Την έβγαλαν έξω, αλλά έλεγε πως τάχα θέλει να μπει μέσα για τη Λειτουργία και την άφησαν. Μόλις μπήκε, άρχισε πάλι να φωνάζει. Την κρατούσαν τέσσερις άντρες δυνατοί και πάλι δεν μπορούσαν να την κάνουν καλά.
Άρχισε να λέει διάφορες βρισιές για μένα και τους είπα να τη φέρουν εκεί μπροστά μου. Όταν την έφεραν, εκεί να δεις πως έκανε...
Τη σταύρωσα και ησύχασε. Ήταν πολύ ταλαιπωρημένη. Δαιμόνιο είχε. Κατάλαβες;
Ξέρεις, δαιμόνιο ήταν και έφυγε.
Τελείωσε η Λειτουργία κι άρχισε ο κόσμος να έρχεται να μου φιλάει το χέρι. Έπεσαν πάνω μου άλλος να με ακουμπήσει, άλλος πέταγε τη ζακέτα του πάνω μου, άλλος το μαντήλι του, άλλος έβαζε το χέρι του να με αγγίξει.

-Όχι σε μένα τον αμαρτωλό. Στον Χριστό, στον Χριστό!

Τους έλεγα κι έτρεχα γρήγορα να κρυφτώ, μα που να τους ξεφύγω... Να πάρει η ευχή, με νόμισαν για Άγιο. Βρε εμένα τον αμαρτωλό. Να πάρει η ευχή τι πάθαμε.
Ξέρεις τους αγαπώ τους Κρητικούς, είναι καλοί οι καημένοι. Και πολύ εργατικοί. Και λένε ωραίες μαντινάδες.
Ακούεις, βρε τους ευλογημένους, να με νομίζουν για Άγιο. Τι πάθαμε να πάρει η ευχή;

Άγιος Πορφύριος.

Πηγή: Φίλοι του Αγίου Όρους - Facebook

[Αναστάσιος]

Να ντρέπεσαι για όλα μπροστά στον Χριστό και όχι για τον Χριστό μπροστά σε όλους !
28 Φεβρουαρίου 2019



γράφει ο Νώντας Σκοπετέας

Δεν είναι λογοπαίγνιο τούτος ο τίτλος ( από ομιλία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς) , δεν είναι παιχνίδι η σωτηρία της ψυχής μας ! Στο κέντρο του ένα ρήμα ! Το ντρέπομαι ! Η ντροπή , το όνειδος , η αισχύνη , η αιδώς , η συστολή , συνώνυμες λέξεις με διαφορετικές χρήσεις και σημασίες. Άλλοι προσεγγίζουν την ντροπή μέσα από την επιστήμη της ψυχολογίας. Και προσπαθούν να την καταπολεμήσουν, τονώνοντας την αυτοπεποίθηση αν την προκαλεί η αίσθηση κατωτερότητας. Μιλάμε τότε για ανθρώπους υπερβολικά εσωστρεφείς , ανασφαλείς , ενίοτε αγοραφοβικούς , δειλούς κλπ. Ασκήσεις θάρρους προτείνονται από τους συμβουλευτικούς ψυχολόγους για να καταπολεμηθεί αυτή η κοινωνική φοβία, μα δεν θα επεκταθούμε , γιατί θέλουμε σήμερα να προσεγγίσουμε διαφορετικά την ντροπή ! Υπάρχει ένα γνωμικό που συμπυκνώνει όλην την Σοφία του Θεού μέσα στην Παλαιά Διαθήκη ( Παροιμ.26,11) :«Εστίν αισχύνη επάγουσα αμαρτίαν και εστίν αισχύνη δόξα και χάρις». Υπάρχει και ένα Παύλειο ρήμα μέσα στα αμέτρητα Θεοδίδακτα που συνέγραψε ο Μέγας Απόστολος των Εθνών, που επίσης μιλά σε κάθε Χριστιανό Ορθόδοξο και φωτίζει την Αγία μας πίστη ! Ου γαρ επαισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού δύναμις γάρ Θεού έστιν εις σωτηρίαν παντί τώ πιστεύοντι… (Ρωμαίους, Α' 13-17). Μα και στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιιο λέγει ο Κύριός μας : «Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο Υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων»( Μαρκ.8,38).Υπάρχει λοιπόν η ευλογημένη , ψυχωφελέστατη ντροπή , μα υπάρχει και η ολέθρια που όλοι μας ανεξαιρέτως συναντάμε ή και βιώνουμε στην καθημερινότητά μας ! Με έναν απλό , υπέροχο και Χριστοκεντρικό τρόπο μιλούσε σχετικά ο ιεροκήρυκας του Παραδείσου , ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος . Κάνεις έλεγε ένα δώρο σε κάποιον . Του το πας στην γιορτή του ! Το δέχεται εκείνος με χαρά , σ ευχαριστεί και εσύ ξεκινάς να διερευνάς στις εκφράσεις του , στην γλώσσα του σώματός του , στα λεγόμενά του , το εάν τον ικανοποίησες αληθινά με το δώρο σου ! Και τον ξαναρωτάς , μήπως θέλει να το αλλάξει , μήπως δεν του ταιριάζει το μέγεθος , μήπως έχει κι άλλο ίδιο , μήπως , μήπως …Και εκείνος σε διαβεβαιώνει πως του αρέσει πολύ , μα πάλι εσύ τότε σκέφτεσαι, μην και τα λέει αυτά από την ευγένεια και την διάκρισή του και ξανά τον ρωτάς , και έπειτα στα κρυφά ρωτάς τους δικούς του αν το χρησιμοποίησε και αν του έκανε τελικά και να το χάρηκε κλπ. Έτσι ακριβώς κήρυττε ο Δημήτριος Παναγόπουλος , πρέπει να στεκόμαστε και απέναντι στον Χριστό μας ! Με αίσθημα ντροπής , επιφύλαξης και καρτερίας ! Για οτιδήποτε κι αν πράττουμε κι αν λέμε ! Ακόμα και για τις φαινομενικά στα μάτια των πολλών Θεάρεστες πράξεις μας , για τις ελεημοσύνες μας , τις προσευχές μας , τα κηρύγματα , τις εκπομπές μας …Ακόμα και αν όλοι μας διαβεβαιώνουν πως ωφελήθηκαν , ευεργετήθηκαν , λυτρώθηκαν …Εμείς πρέπει μέχρις τελευταίας μας ανάσας να αμφιβάλλουμε σφόδρα ! Με συστολή και με το εγώ των ματιών μας χαμηλωμένο, για το αν ευαρεστήσαμε τον Κύριο ! Και να τον ρωτάμε συνεχώς για όλα : Έπραξα καλά σήμερα Κύριε ; Το έκανα αυτό με ταπείνωση και μόνο για την δική Σου την δόξα ; Να λοιπόν μια μορφή ντροπής που ωφελεί την ψυχή και δεν επιτρέπει να την κατατρώει το καταστροφικό σαράκι της κενοδοξίας



Να κι ο διπλανός μας , ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού που δεν χάνει ποτέ του ευκαιρία να ομολογήσει την μόνη αληθινή μας πίστη ! Που χλευάζεται από τους γύρω του επειδή έκανε τον Σταυρό του πριν πιεί ένα ποτήρι νερό . Γιατί εν παντί ευχαριστεί ! Που δεν χάνει ευκαιρία να σταυροκοπηθεί όποτε περνά σε πολυσύχναστο δρόμο από Εκκλησία ή από προσκυνητάρι . Γιατί σφραγίζει με το σημείο που τρέμουν οι δαίμονες την είσοδο και έξοδό του παντού , στο σπίτι , στην εργασία στο αυτοκίνητο . Γιατί δεν διστάζει όταν βρίσκεται σε ένα κεντρικό και γεμάτο από κόσμο εστιατόριο να κάνει μαζί με την οικογένειά του προσευχή πριν ξεκινήσουν να τρώνε ! Και όλοι τους κοιτάνε , τους κοιτάμε , και κρυφογελάμε και αρχίζουμε να μιλάμε για ζηλωτές και φανατικούς και άλλα παρόμοια που ο μισόκαλος έχει σπείρει μέσα μας, για να ησυχάζουμε την συνείδησή μας που μας ελέγχει γιατί ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε τον Χριστό έμπροσθεν των ανθρώπων ! Να και η ολέθρια ντροπή ! Όστις δ' αν αρνήσηται με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι ' αυτόν καγώ " έμπροσθεν του πατρός μου, του εν ουρανοίς. ( Ματθ.10,33)Κι αν μας αρνηθεί ο Χριστός …Αλλοίμονό μας!



Κι έρχεται και η ευλογημένη στιγμή του σωστικού και φιλανθρώπου μυστηρίου της Ιεράς εξομολογήσεως ! Και εμφανίζεται πάλι δίπλα μας η ολέθρια ντροπή που σε καλεί να μην αποκαλύψεις και τα πάντα ! Ναι , είναι όλα εκείνα που δεν ντράπηκες να πράξεις , μα ντρέπεσαι να τα φανερώσεις στον Θεό που όμως τα γνωρίζει όπως όλα ! Και αναβάλεις και θαρρείς πως Του κρύβεσαι και Τον μυκτηρίζεις …
Ας ντραπούμε για ό,τι μπορεί να λυπήσει τον Χριστό μας ! Ποτέ γι Αυτόν ! Ποτέ για την αγία μας πίστη ! Είναι κατάγιομο το συναξάρι από Αγίους που δεν ντράπηκαν για Εκείνον και τον Σταυρό Του ! Που μαρτύρησαν , που σφαγιάστηκαν γιατί αρνήθηκαν να αλλαξοπιστήσουν και να βγάλουν από πάνω τους τον Εσταυρωμένο ! Και έχει αμέτρητες ακόμα λευκές σελίδες το μαρτυρολόγιο που θα γραφτούν με αιμάτινη γραφίδα για όλους εκείνους που ντράπηκαν για όλα μπροστά στον Χριστό και όχι για τον Χριστό μπροστά σε όλους !

Πηγή: ...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς

[Νίκος]

ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΓΕΡΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
23 Μαΐου 2019



Γράφει ο π. Νικόλαος Αμαραντίδης

Η αληθινή αγάπη χρόνια και ρυτίδες δεν κοιτά

Το μυστικό της αιώνιας αγάπης βασίζεται στην κατανόηση, στην ικανότητα αρμονικής συνύπαρξης και στο σεβασμό!

Πως θα γνωρίζεις πως την αληθινή αγάπη γνώρισες;
Σκιρτά η καρδιά; Τρέμουν τα χέρια; Τα λόγια χάνεις;
Πως θα το ξέρεις αν την αδελφή ψυχή βρήκες κι αγάπησες;
Πως θα είσαι σίγουρος ότι για αυτήν αξίζει να πεθάνεις;
Στο τέλος βραβεύεται η αγάπη.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε αγάπησαν και αγάπησες αληθινά, όταν στο πέρασμα του χρόνου, μες τα βαθιά γεράματα, ακόμα ο ένας με τον άλλον ,κάθε ημέρα στα μάτια κοιτιέστε και απ’ την αρχή ξανά αγαπιέστε.

Εύχομαι από καρδιάς,σε κάθε οικογένεια, να γερνάνε για πάντα, μαζί με αγάπη!!!

Χριστός ανέστη!!!

Πηγή: π.Νικόλαος Αμαραντίδης : facebook

[Νίκος]

Πανικός και πίστη
Romfea.gr. 16/03/2020



γράφει ο π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Σε μια πανδημία - όπως χαρακτηρίστηκε η εξάπλωση του κορωνοϊού - αναπόφευκτα δημιουργείται φόβος για τη ζωή μας και τους γύρω μας, ερωτήματα για το μέλλον, αγωνία για το "τι δέον γενέσθαι".

Η έντονη παρουσία στις μέρες μας των Μ.Μ.Ε, σ’ αντίθεση με το παρελθόν, έχει το πλεονέκτημα της γνώσης του τι γίνεται και έξω από τη χώρα μας.

Αυξάνει όμως τους φόβους μας, όταν μαθαίνουμε τι προηγήθηκε αλλού και σε τι φοβερές καταστάσεις βρέθηκαν εκεί οι άνθρωποι.

Ενδεχομένως κάποιοι δημοσιογράφοι, βλέποντας τα γεγονότα από τη δική τους σκοπιά, να τονίζουν τους κινδύνους, για να προφυλάξουν και να βοηθήσουν.

Όμως αυτό δημιουργεί πανικό στο λαό που, ο οποίος, αναπόφευκτα, συμπεριφέρεται ως μάζα με όλα τα πλην και τα συν.

Ωστόσο, ο κάθε άνθρωπος, ως πρόσωπο, έχει τη δική του στάση μπροστά στα γεγονότα που συμβαίνουν είτε εξ υπαιτιότητάς του είτε όχι.

Όπως, βέβαια, και τη δική του ευθύνη. Ο πανικός μπορεί να προκαλείται από τα πραγματικά γεγονότα που τονίζονται ή υπερ-τονίζονται από τα Μ.Μ.Ε., αλλά η βαθύτερη αιτία είναι μέσα μας.

Νομίζω πως είναι υπερβολή να πούμε πως όλα είναι μια χαρά και απλά υπερβάλλουν τα Μ.Μ.Ε.

Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα! Όμως, όλα έγιναν μαύρα; Πουθενά δεν υπάρχει ελπίδα; Δεν αγωνίζονται τόσοι συνάνθρωποί μας για να συμπαρασταθούν και να περιορίσουν την ασθένεια;

Ωστόσο, είναι ανάγκη να τονίσουμε πως πέρα από τις όποιες ανθρώπινες προσπάθειες και πέρα από τα όσα όλοι μαζί και προσωπικά ο καθένας πασχίζει να προφυλάξει από τη μόλυνση, κι ακόμα, πέρα από το τι θα συμβεί, υπάρχει ο Θεός - πατέρας που νοιάζεται για τα παιδιά Του. Δεν είμαστε πετάμενοι σ’ αυτό τον πλανήτη.

Έχουμε Αυτόν που θυσιάστηκε για μας, που φροντίζει τα πετεινά του ουρανού, που, καθώς μας είπε, "δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ' αυτά;" (Ματθ. 6,26).

Χωρίς αμφιβολία, βρισκόμαστε σε μια μεγάλη δοκιμασία. Ποιος δεν τη βλέπει; Χρειάζεται πίστη-εμπιστοσύνη στο Θεό για να μην πανικοβληθούμε ώστε να έχουμε εσωτερική ισορροπία και ειρήνη.

Γιατί η εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού μεταθέτει τη θέα των προβλημάτων μας από τη δική μας σκοπιά στη λογική του Θεού.

Μια "λογική" που δεν καταστέλλει τα συμπτώματα μόνο αλλά και θεραπεύει από τον εγωκεντρισμό, τη φιλαυτία, όλες εκείνες τις ασθένειες που δεν μας αφήνουν να χαρούμε τον εαυτό μας, τον κόσμο, τους ανθρώπους, το Θεό!

Αν και η λογική διαδικασία μπορεί κάπως να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τις επιπτώσεις του πανικού, όμως η προσευχή που γίνεται με αφοσίωση κι εμπιστοσύνη, φέρνει μέσα μας μια άλλη εμπειρία, αυτή της Χάριτος του Θεού που «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».

Κι αν η προσευχή, ως επικοινωνία και σχέση με το Θεό, φέρνει τέτοια αποτελέσματα, αντιλαμβανόμαστε τη δυναμική της Θείας Κοινωνίας όπου, σύμφωνα με το λόγο του Χριστού, αυτός που κοινωνεί "είναι ενωμένος μαζί μου κι εγώ μ’ αυτόν" (Ιω. 6,56).

Ο Χριστός δεν υποσχέθηκε στους δικούς Του ότι θα περάσουν τη ζωή τους χωρίς προβλήματα, επειδή θα Τον πιστεύουν. Απεναντίας, τους είπε πως θα έχουν θλίψεις και δοκιμασίες, όπως, άλλωστε, πέρασε και ο ίδιος.

Ο δικός μας Θεός κατανοεί και συμπαρίσταται στα πλάσματά Του γιατί έγινε ομοιοπαθής.

Ο Σταυρός Του έφερε "χαρά εν όλω τω κόσμω" κι άρα οι όποιες δοκιμασίες μας, εκκολάπτουν και προαναγγέλλουν τη δική μας ανάσταση ήδη από το "νυν αιώνα". Να γιατί η "λογική του Θεού διαφέρει από τη δική μας.

Χρειάζεται να ερωτηθούμε: Μήπως πιο πολύ νοιαζόμαστε για την καλοπέρασή μας, αγνοώντας το πεπερασμένο της ύπαρξής μας και την αιώνια πορεία μας;

Μήπως πίσω από τον πανικό βρίσκεται η πίστη στον εαυτό μας κι όχι στο Θεό-Πατέρα μας;

Δεν είναι η ώρα της κριτικής... Είναι η ώρα που, όποιοι θέλουμε, αρχίζουμε νέα ζωή, τη Ζωή Του, και αποκτούμε την Ειρήνη Του.

Πηγή: ΡΟΜΦΑΙΑ

[Νίκος]

"Εδώ όλοι συγγενείς μου είναι ... παιδιά του Θεού"
9 Σεπτεμβρίου 2020



γράφει ο π. Νικόλαος Αμαραντίδης

Η γιαγιά η Κωνσταντίνα!!!

Κάθε μέρα από νωρίς το πρωί στα Κοιμητήρια, μια συμπαθέστατη γιαγιά έρχεται στον ναό τον Αγίων πάντων και αφού περάσει από το εκκλησάκι να ασπαστεί την εικόνα, θα ανάψει τα κεράκια της, θα μου δώσει εμένα καραμελιτσα, θα μου πει ΔΌΞΑ ΤΩ ΘΕΏ που ξημέρωσε και σήμερα, και θα αρχίσει ένα σκληρό αγώνα προσφοράς έως και το μεσημέρι, να ανάβει, τα καντηλακια των κεκοιμημένων, με δικό της λάδι,και να προσεύχεται για αυτούς με τον δικό της τρόπο.

Την ρώτησα και εγώ μια ημέρα με απορία.

Γιαγιά πόσους συγγενείς έχεις εδώ;

Με κοίταξε η γιαγιά με βλέμμα έκπληκτο!
Γιατί ρωτάς Παπούλη μου;

για τα καντηλακια που ανάβω;.

Ναι της απαντώ!

Όλοι εδώ παιδιά του Θεού είναι Παπούλη μου όπως και εγώ.

Συγγενείς μου είναι όλοι!

Εδώ εγώ όπως καταλάβατε ένιωσα πνευματικά πολύ μικρός μπροστά της!!!

Και συνεχίζει η γιαγιά!

Εγώ ανάβω τα καντηλακια στις ψυχούλες που εδώ και χρόνια δεν έρχεται κανείς, και δεν έχουν κανένα πίσω να τους τα ανάψει, η που αδιαφορούν και να τους τα ανάψουν, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Βλέπω χαλασμένους τάφους που ούτε καν τα ονόματα τους δεν ξεχωρίζουν, δεν δικαιούνται και αυτοί από εμάς ένα κεράκι, και μια προσευχουλα καλέ μου παπουλη;

επειδή οι δικοί τους τους ξέχασαν;

εγώ Παπούλη μου πέρασα τα 90 χρόνια της ζωής μου, και ο Θεός με κρατάει όρθια για αυτές τις ορφανές ψυχουλες.

Μωράκια Παπούλη μου μόλις λίγων μηνών έφυγαν από την ζωή αγγελάκια, που χρόνια τώρα δεν πατάει κάνεις!

Στρατιώτες που πολέμησαν για να είμαι σήμερα εγώ εδώ και να σου μιλάω, και δεν τους ανάβει ένα κεράκι κανείς.

Και πολλές άλλες ψυχούλες.

Δεν δικαιούνται ένα κεράκι από εμας;

Επειδή Παπούλη μου κάποιοι έχουν την συνήθεια να λένε, γιατί να πάω στα μνηματα να ανάψω κερί εκεί είναι;

Όχι Παπούλη μου δεν είναι έτσι, η ψυχές το νιώθουν το κεράκι,και την παρουσία μας, εμείς απλά δεν μπορούμε να το συλλάβουμε!

Είναι σκληρός ο κόσμος Παπούλη μου, τρώμε πίνουμε, διασκεδάζουμε, για χρόνια μαζί και μετά που θα έρθει ο θάνατος, δεν επισκέπτονται τους δικούς τους για να μην χαλάσει η καρδούλα τους.

Μόνο στα καλά δηλαδή, και στα άσχημα όλα τελειώνουν για πάντα.

Διαγραφή.

Το μόνο που λυπάμαι Παπούλη μου όταν φύγω και εγώ από την ζωή ποιος θα τους τα ανάβει;

Γιαυτό Παπούλη μου έχω ένα τετράδιο και γράφω καθημερινά όσα ονόματα μπορώ για να τα δώσω στις εκκλησίες να τα μνημονεύουνε όταν εγώ πλέον δεν θα μπορώ.

Αυτή είναι η γιαγιά Κωνσταντίνα,η συντροφιά των ψυχών, των κοιμητηριων μας, η ευλογημένη!!!

Πάτερ Νικόλαος.

Πηγή: π.Νικολαος Αμαραντιδης : facebook

[Νίκος]

Στη ζωή μου έμαθα να κοιτάζω σε 5 κατευθύνσεις
12 Απριλίου 2021



γράφει ο π. Δημήτριος ΜΤ

Στη ζωή έμαθα προς πέντε κατευθύνσεις να κοιτάζω:

- Εμπρός: Για να έχω στόχο.

- Πίσω: για να μην ξεχνώ από που ξεκίνησα.

- Κάτω: Για να είμαι βέβαιος ότι δεν ποδοπατώ κανένα στον δρόμο μου.

- Πλάι: Για βλέπω ποιος με στηρίζει σε δύσκολους καιρούς.

- Ψηλά: Για να μην ξεχνώ να ευγνωμονώ για κάθε ευλογία που έλαβα.

Πηγή: πατηρ Δημητριος ΜΤ : facebook