Σκόρπια Πνευματικά Διαμάντια από το Διαδίκτυο

[Νίκος]

Τι να κάνουμε το 2025
facebook 1/1/2025



γράφει ο π. Χριστόφορος Χρόνης, καθηγητής στη Θεολογική του ΕΚΠΑ, κληρικός της Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας (Ι.Ν. Αγ. Χριστόφορου Αγρινίου)

Τι να κάνουμε το 2025:
- να βάλουμε την προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής στο καθημερινό μας πρόγραμμα
- να εμπιστευόμαστε τον Θεό
- να αγαπάμε τον/την σύζυγό μας
- να σταματήσουμε να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τους πάντες
- να βοηθάμε τον συνάνθρωπο
- να αποφύγουμε να παρακολουθούμε σκουπίδια στο διαδίκτυο
- να ξεκουράζουμε το κινητό μας
- να νηστεύουμε από φθόνο και κατάκριση

Πηγή: π. Χριστόφορος Χρόνης : facebook

[Νίκος]

Η πιο μεγάλη αμαρτία είναι η άρνηση των δώρων του Θεού.
facebook 5/1/2025



Γράφει ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου

Η πιο μεγάλη αμαρτία είναι η άρνηση των δώρων του Θεού.

Να σου δίνει ο Θεός το φως κι εσύ να επιμένεις στο σκοτάδι.
Να σου δίνει την θεραπεία κι εσύ να επιλέγεις την αρρώστια.
Να σε θέλει ήρωα κι εσύ να γίνεσαι μονίμως το θύμα.
Να σου στέλνει φίλους και εσύ να βλέπεις παντού εχθρούς.
Να σου δίνει πολλά και εσύ να τα θες όλα.
Να σου στέλνει την αγάπη και εσύ να επιλέγεις την μοναξιά.
Να σε ευλογεί κι εσύ να καταστρέφεσαι.

«…Δεν χρειάζεται να ζεις μια ασυνήθιστη ζωή για να είσαι ευτυχισμένος.
Όσα χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος τα έχεις μπροστά σου….»

Απλά ξεκίνα να βλέπεις και να λες δόξα σοι ο Θεός.

Πηγή: π. Λίβυος : facebook

[Νίκος]

Μια πολύ κακή ημέρα για το εγώ μας μπορεί να είναι μια υπέροχη ημέρα για την ψυχή μας.
facebook 10/1/2025



Γράφει ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, τίποτε που μας συμβαίνει δεν είναι έξω από το γενικότερο σχέδιο του Θεού για εμάς.

Εμείς διαμαρτυρόμαστε, φοβόμαστε, απογοητευόμαστε. Αισθανόμαστε ότι δεν αντέχουμε άλλο, ότι δεν πάει, δεν παλεύεται, δεν σηκώνεται ο Σταυρός που κουβαλάμε.

Ανθρώπινο, σεβαστό και απόλυτα κατανοητό. Και πίστεψε με ο πρώτος που σε καταλαβαίνει είναι ο Χριστός. Γι αυτό άλλωστε ήρθε για να σε καταλάβει, να σε αναλάβει και να σε σώσει.

Όμως ποτέ μην ξεχνάς ότι " μια πολύ κακή ημέρα για το εγώ μας μπορεί να είναι μια υπέροχη ημέρα για την ψυχή μας..."

Ο Θεός βλέπει αυτό που δεν βλέπουμε και ξέρει αυτά που δεν γνωρίζουμε.

Εσύ ξέρεις το χθες και το σήμερα, αυτός ξέρει το αύριο και το μέλλον σου. Εσύ βλέπεις το σημερινό επεισόδιο της ζωής σου, Εκείνος γνωρίζει όλο το σενάριο του έργου.

Ξέρει που θέλει να σε οδηγήσει, τι θέλει να σου μάθει, σε τι να σε εκπαιδεύσει, ποια τραύματα να θεραπεύσει, σε ποιο θέμα να σε ωριμάσει, να σε κάνει πιο δυνατό, να σου δείξει τι μπορείς, τι αντέχεις, που μπορείς να φτάσεις.

Εμπιστεύσου Τον.

Υπάρχει σχέδιο για σένα, για μένα, για όλους μας.

Επίτρεψε στο Θεό να στο φανερώσει, άσε τον Θεό να ονειρεύεται στην καρδιά σου για το μέλλον σου.

Πηγή: π. Λίβυος : facebook

[Νίκος]

Σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό τα πάντα συνεργούν στο αγαθό
facebook 12/1/2025



γράφει ο π. Χριστόφορος Χρόνης, καθηγητής στη Θεολογική του ΕΚΠΑ, κληρικός της Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας (Ι.Ν. Αγ. Χριστόφορου Αγρινίου)

"Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν" - "Και γνωρίζουμε ότι σ’ αυτούς που αγαπούν τον Θεό τα πάντα συνεργούν στο αγαθό" (Ρωμ. 8,28).

Τι συγκλονιστικό χωρίο!!! Ο απόστολος Παύλος δεν γράφει ότι όλα τα πράγματα θα είναι καλά, αλλά ότι όλα θα τα μετατρέψει ο Θεός σε καλά.

Πολλά καλά πράγματα που θεωρούνται ευλογίες (ομορφιά, δύναμη, άνεση, επιτυχία, πλούτος, αναγνώριση), αλλά λαμβάνονται χωρίς πίστη στον Θεό, καταλήγουν να έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις στον άνθρωπο.

Δυσάρεστα πράγματα που θεωρούνται ως κατάρες (αδυναμία, στέρηση, ασθένεια, απώλεια, απόρριψη), αλλά λαμβάνονται με πίστη στον Θεό, μετατρέπονται σε ευλογίες.

Πηγή: π. Χριστόφορος Χρόνης : facebook

[Νίκος]

Κάθε αλλαγή είναι μια υπενθύμιση, ότι τίποτα δεν μένει σταθερό παρά μονάχα ο Θεός.
facebook 16/1/2025



Γράφει ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος), εφημέριος του Ι.Ν. Αγ. Ειρήνης Πύργου Μονοφατσίου

Δες εκεί έξω, το πρωί είχε ένα υπέροχο ήλιο.
Τώρα; Συννεφιά και βροχή.
Εχθές ζέστη και σήμερα κρύο.
Τα πάντα μεταβάλλονται ο κόσμος, το σύμπαν, η ζωή.
Το ίδιο και η ψύχη μας.

Το πρωί γελούσες, το μεσημέρι είχες θλίψη, το απόγευμα νεύρα και τώρα ήρεμη κοιμάσαι στην αγκαλιά του αγαπημένου σου.
Η ζωή δεν είναι ένας ευθύγραμμος δρόμος, αντιθέτως, είναι γεμάτη από ανηφοριές και κατηφοριές. Η ψυχή μας, οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας, δεν είναι πάντα τα ίδια.

Δεν είναι αδυναμία να νιώθουμε διαφορετικά από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι η απόδειξη ότι είμαστε ζωντανοί, ευάλωτοι και, ταυτόχρονα, απεριόριστοι.
Κάθε φορά που η διάθεσή σου αλλάζει, μην τρομάζεις.
Θυμήσου πως δεν είσαι μόνος - μόνη.

Όλος ο κόσμος ανασαίνει με τον ίδιο ρυθμό — χαίρεται, θρηνεί, θυμώνει, αγαπά.
Κάθε αλλαγή είναι μια υπενθύμιση ότι τίποτα δεν μένει σταθερό παρά μονάχα ο Θεός. Κάθε τι ανθρώπινο ζει μέσα στην συνεχή ροή της ζωής, μέσα στο αέναο ποτάμι της ύπαρξης, αφήσου και ζήσε την ΟΜΟΡΦΙΑ της. Άλλαξε και κολύμπα στο θαύμα.

Αγκάλιασε τις αλλαγές της διάθεσής σου όπως αγκαλιάζεις τον άνεμο που πότε χαϊδεύει απαλά το πρόσωπό σου και πότε γίνεται καταιγίδα. Είναι όλες τους κομμάτια σου, αναπόσπαστα και πολύτιμα. Στο τέλος της ημέρας, η μεταβλητότητα δεν είναι παρά μια απόδειξη της πολυπλοκότητας και της μεγαλοπρέπειας του ανθρώπου. Και μέσα από αυτή, ζούμε αληθινά.

Πηγή: π. Λίβυος : facebook

[Νίκος]

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
facebook 17/1/2025



γράφει ο π. Νικόλαος Αμαραντίδης, εφημέριος Ι.Ν. Αγίων Ταξιαρχών Γρανίτη Δράμας

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που μαγειρεύουν ένα πιάτο φαγητό για τους άστεγους πλησίον τους.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας στους ηλικιωμένους συνανθρώπους τους.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που προσφέρουν εθελοντική εργασία σε ιδρύματα και σε Νοσοκομεία.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που φροντίζουν τα αδέσποτα ζώα με λίγο φαγητό και νερό από το περίσσευμα τους.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που διατηρούν καθαρό το περιβάλλον με προσωπική εργασία.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που φροντίζουν να φυτεύουν φυτά και δέντρα, όπου κάποιοι ασυνείδητοι, έχουν κάψει.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Ευεργέτες που με την όποια προσφορά τους, σε Νοσοκομεία, γηροκομεία, σχολεία, και πολλά άλλα ιδρύματα χαρίζουν χαμόγελα χαράς σε συνανθρώπους τους.

Ευτυχώς που υπάρχουν Άνθρωποι!
Που προσεύχονται καθημερινά μέρα και νύχτα για όλη την ανθρωπότητα.

Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη και σήμερα Άνθρωποι!
Που ενώ αδικούνται μπορούν και συγχωρούν.

Ευτυχώς που υπάρχουν όλοι αυτοί οι Άνθρωποι που για χάρη τους μέχρι σήμερα διατηρείτε στον κόσμο μας ακόμη του Θεού το μέγα έλεος!!!

Στην συχνή απορία μας γιατί ο Θεός μας κρατάει ακόμη με τόσο κακό στην ανθρωπότητα αυτή είναι η απάντηση.
Γιατί υπάρχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με τα καλά τους έργα νικάνε το κακό.

Μπορούμε να γίνουμε και εμείς σαν αυτούς τους ανθρώπους ώστε να κερδίσουμε του Θεού το μέγα έλεος ;
ΝΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!!!!

Πηγή: π.Νικολαος Αμαραντιδης : facebook

[Νίκος]

Η ασθένεια είναι μια ευλογία από τον Θεό.
facebook 19/1/2025



γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος, Εφημέριος Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Καλύμνου

Η ασθένεια τελικά είναι μια ευλογία από τον Θεό. Μόνον οι πνευματικά ανώριμοι δίνουν στις καταστάσεις αρνητικά και θετικά πρόσημα.

Όταν οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες υγίαιναν μισούσαν ο ένας τον άλλο. Επίσης οι Ιουδαίοι θεωρούσαν τους Σαμαρείτες ακάθαρτους και οι Σαμαρείτες τους Ιουδαίους καταραμένους. Όταν όμως αρρωστησαν και έγιναν οι ίδιοι ακάθαρτοι και καταραμένοι για το σύνολο και ήρθαν στο περιθώριο όλων, αδελφώθηκαν μεταξύ τους και ήρθαν σε κοινωνία και αλληλοβοήθεια. Ο πόνος και η περιθωριοποίηση τους ένωσαν.

Η μοίρα των ανθρωπων ειναι κοινή, ανεξάρτητα από την εθνικότητα και την θρησκεία τους. Ειναι η μισαλλοδοξια και η ανάγκη να ανήκουμε στην ομάδα των εκλεκτών. Μεχρι να έρθει η καταστροφή και να ταπεινωθούμε.

Έρχεται ο Χριστός και δίνει την υγεία σε εννέα Ιουδαίους και έναν Σαμαρείτη. Μολις ευεργετήθηκαν, με την προοπτική να ενταχθούν και πάλι στην κοινωνία, οι Ιουδαίοι χωρίζονται από τον Σαμαρείτη και γυρνούν στα ίδια. Ξεχνάνε ευγνωμοσύνη, συμπάθεια, ευσπλαχνία. Λοιπόν η ίαση ωφέλησε μόνο τον Σαμαρείτη τελικά. Νομίζω ότι ο Χριστός έδωσε την ίαση στους εννέα γιατί γνώριζε ότι ήταν αδιόρθωτοι και το υψηλό προνόμιο της ασθένειας δεν τους άξιζε. Ας ζήσουν λοιπὸν υγιείς στο σώμα και ασθενείς στην ψυχή αφού δε εννόησαν την κλήση του Θεού.

Νομίζω ότι ο Κύριος φρόντισε να μας δείξει σήμερα που είναι η αμετανοησία και ποια τα αρνητικά πρότυπα. Πρωταγωνιστές είναι για ακόμα μια φορά οι αρνητικοί αμετανόητοι και όχι ο ευγνώμων. Όπως στην παραβολή του ασώτου ο Χρήστος δείχνει προς τον πρεσβυτερο υιό και την κατάντια του. Γιατί οι άσωτοι είναι οι εξαιρέσεις και οι αχάριστοι ο κανόνας.

Πηγή: Panteleimon Krouskos : facebook

[Νίκος]

Αρκεί να ξεκινήσουμε πρώτα να διορθώσουμε τον εαυτό μας
facebook 21/1/2025



γράφει ο π. Νικόλαος Αμαραντίδης, εφημέριος Ι.Ν. Αγίων Ταξιαρχών Γρανίτη Δράμας

Όλοι οι άνθρωποι ξεχωρίζουμε το καλό και το κακό. Το σωστό και το λάθος. Το δίκαιο και το άδικο, χωρίς να έχουμε την ικανότητα να αντιληφθούμε στον εαυτό μας τον, εγωισμό, την έπαρση, την υπερηφάνεια, την αλαζονεία, την φιλοδοξία, την ζήλια κτλ., που οδηγούν σε όλα τα παραπάνω που τόσο εύκολα ξεχωρίζουμε.

Για αυτό και:

Όλοι μας θέλουμε έναν κόσμο καλύτερο φτιαγμένο από άλλους.

Όλοι μας θέλουμε έναν σύντροφο, υπάκουο, υπομονετικό, πιστό, και να μας σέβεται, χωρίς να διαθέτουμε εμείς κανένα από αυτά τα χαρίσματα.

Όλοι μας θέλουμε τον καλύτερο άνθρωπο για φίλο μας χωρίς όμως να είμαστε εμείς ο καλύτερος άνθρωπος για τον φίλο μας.

Όλοι μας θέλουμε να μας θυμούνται και να μας τηλεφωνούν να δουν τι κάνουμε χωρίς να το πράξουμε πρώτοι εμείς.

Όλοι μας μπορούμε και διακρίνουμε λάθη και αστοχίες άλλων αλλά κανείς η πολλοί λίγοι τα δικά τους.

Όλοι μας λέμε ότι τα ζώα είναι καλύτερα από τους ανθρώπους χωρίς όμως οι ίδιοι να βελτιωθούμε συμβιώνοντας με αυτά.

Όλοι μας λέμε ότι μόνο τα ζώα θα αγαπάμε και θα βοηθάμε γιατί οι άνθρωποι δεν είναι καλοί αλλά ξεχνάμε τον κτίστη και δημιουργό όλων μας και των ζώων ότι ως καθ εικόνα και ομοίωσιν ανθρώπου υπήρξε για την σωτηρία μας.

Δείτε τις 10 εντολές.

Όλοι μας θυμόμαστε τον Θεό όταν κινδυνεύσει η ζωή μας αλλά σπάνια όταν τρώμε, πίνουμε, και διασκεδάζουμε.

Όλοι μας μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα, όπως ακριβώς τα επιθυμούμε, αρκεί να ξεκινήσουμε πρώτα να διορθώσουμε τον εαυτό μας.

Όλοι μαζί όμως, γιατί μόνο έτσι θα είναι όλοι καλύτεροι με όλους.

Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε να προσφέρει αγάπη και ευτυχία, στους άλλους χωρίς να περιμένει μόνο να του την προσφέρουν σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο.

Πηγή: π.Νικολαος Αμαραντιδης : facebook

[Νίκος]

Ὅταν ἡ Ψυχὴ Μιλάει μὲ Δάκρυα
Πνευματικές Διδαχές 19 Ιανουαρίου 2025



γράφει ο Ἀρχιμ. Βαρλαὰμ Μετεωρίτης

Ὑπάρχουν στιγμὲς ποὺ ἡ φύση μᾶς διδάσκει μὲ τρόπο μοναδικό. Ἕνα δάκρυ, τόσο μικρὸ καὶ φαινομενικὰ ἀσήμαντο, κρύβει μέσα του ἕναν ὠκεανὸ συναισθημάτων. Εἶναι τὸ πιὸ ἀκριβὸ ὑγρὸ στὸν κόσμο, ὄχι γιὰ τὴν ὑλική του ἀξία, ἀλλὰ γιὰ τὸ βάρος τῆς ψυχῆς ποὺ κουβαλᾷ.

Μιὰ σταγόνα δάκρυ μπορεῖ νὰ περιέχῃ χαρά, λύπη, ἀπόγνωση, ἀνακούφιση, νοσταλγία. Εἶναι ἡ γλῶσσα τῆς καρδιᾶς ὅταν τὰ λόγια δὲν ἐπαρκοῦν. Ὅταν βλέπουμε κάποιον νὰ κλαίῃ, βλέπουμε τὴν ψυχή του γυμνή, ἀπροστάτευτη, ἀληθινή. Τὰ δάκρυα εἶναι ἡ ἀπόδειξη πὼς ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ ἔχει βάθος ποὺ ξεπερνᾷ κάθε μέτρηση.

Πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε πληγώσει κάποιον μὲ μιὰ βιαστικὴ κουβέντα, μιὰ ἀπερίσκεπτη πράξη; Κάθε δάκρυ ποὺ προκαλοῦμε εἶναι ἕνα βάρος στὴ συνείδησή μας. Γιατὶ αὐτὸ τὸ 1% νερὸ ποὺ βλέπουμε, κρύβει μέσα τοῦ 99% πόνο, ἀπογοήτευση, προδοσία. Εἶναι σὰν νὰ ῥαγίζουμε ἕνα πολύτιμο βάζο ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιδιορθωθῇ ποτὲ τελείως.

Οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε πλασμένοι γιὰ νὰ ἀγαπᾶμε, νὰ στηρίζουμε, νὰ ἀνυψώνουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Κάθε φορὰ ποὺ κάνουμε κάποιον νὰ κλάψῃ ἀπὸ πόνο, ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν θεῖο προορισμό μας. Γιατὶ ὁ Θεὸς μᾶς ἔπλασε κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσή Του. Μᾶς ἔδωσε τὴν ἱκανότητα νὰ νιώθουμε, νὰ συμπονοῦμε, νὰ ἀγαπᾶμε.

Ἂς σκεφτοῦμε λοιπὸν δύο φορὲς πρὶν ἀφήσουμε τὰ χείλη μας νὰ προφέρουν λόγια ποὺ πληγώνουν. Ἂς ἀναλογιστοῦμε τὴν εὐθύνη ποὺ ἔχουμε ἀπέναντι στοὺς συνανθρώπους μας. Γιατὶ κάθε δάκρυ ποὺ προκαλοῦμε εἶναι ἕνα χρέος στὴν τράπεζα τῆς ἀνθρωπιᾶς.

Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε τὴν ἀγάπη, τὴ συγχώρεση, τὴν κατανόηση. Μᾶς ἔδειξε πὼς τὰ δάκρυα μποροῦν νὰ γίνουν προσευχή, καὶ ἡ θλίψη νὰ μεταμορφωθῇ σὲ ἐλπίδα. Ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμά Του, μετατρέποντας κάθε πιθανὸ δάκρυ πόνου σὲ δάκρυ χαρᾶς καὶ ἀγάπης. Γιατί, ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή, “Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται.”

Ἂς γίνουμε ἐμεῖς ἡ παρηγοριὰ καὶ ὄχι ἡ αἰτία τοῦ πόνου.

Πηγή: ΠΟΙΜΗΝ

[Νίκος]

Μην τα παρατάς! Καθάριζε λίγο κάθε μέρα.
facebook 27/1/2025



Ένας νέος πήγε με βαριά καρδιά στον Πνευματικό του και εξομολογήθηκε:
- Ο λογισμός με βασανίζει, Γέροντα, να εγκαταλείψω τον αγώνα, αφού κι ύστερα από την επιστροφή μου στον Χριστό και τη μετάνοιά μου, δεν μπορώ ακόμη να βγάλω από πάνω μου όλες τις αδυναμίες.
- Μου θυμίζεις, μ’ αυτά που μου λες, κάτι που συνέβη πριν κάμποσο καιρό σ’ έναν φίλο μου αγρότη, είπε ο Πνευματικός. Έλα, κάθισε εδώ κοντά, παιδί μου, να σου διηγηθώ την μικρή του ιστορία.

Ο νέος άκουγε πάντοτε μ' ενδιαφέρον τα χαριτωμένα αυτοσχέδια ανέκδοτα του αγαθού Γέροντα:

"- Ο φίλος μου, που λες, είχε ένα χωράφι στην άκρη του χωριού, που είχε μείνει χρόνια ακαλλιέργητο κι ήταν πια γεμάτο αγκάθια και τριβόλια. Μια καλή χρονιά όμως σκέφτηκε να το σπείρει. Αλλά έπρεπε πρώτα να καθαριστεί. Έστειλε λοιπόν τον μεγάλο του γιο να κανει την δουλειά αυτή. Μα όταν είδε το παλληκάρι εκείνα τα πελώρια αγκάθια και τ’ αγριοβότανα, έπεσε σ’ απελπισία.
- Δεν γίνεται να φτιάξει ποτέ τούτο το χωράφι, έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του. Πώς να ξεριζώσω τόσα αγριόχορτα; Έτσι έπεισε για τα καλά τον εαυτό του πως ήταν αδύνατο να γίνει η δουλειά. Ξάπλωσε κάτω από ένα θάμνο και κοιμήθηκε. Όταν ξύπνησε ήταν πια μεσημέρι. Έριξε το νυσταγμένο βλέμμα του στην αγριάδα και τρόμαξε. Έμεινε καρφωμένος στην θέση του ως το βράδυ χωρίς να κάνει τίποτε. Το ίδιο και την άλλη μέρα και την τρίτη. Χασμουριόταν, στριφογύριζε τεμπέλικα, έπεφτε στον ύπνο, ξυπνούσε. Μόνο δουλειά δεν αποφάσιζε να κάνει.
- Τίποτε δεν έκανες τόσες μέρες; ρώτησε θυμωμένος ο πατέρας του, όταν πήγε κι είδε πως ο γιος του δεν είχε βγάλει ούτε ένα αγκάθι.
- Βαραίνει η ψυχή μου, πατέρα, ομολόγησε ο νέος, όταν γυρίζω και βλέπω πόση δουλειά με περιμένει και δεν μπορώ να πάρω απόφαση ν’ αρχίσω.
- Αν κάθε μέρα παιδί μου, καθάριζες τόση γη, όση πιάνεις με το μπόι σου όταν ξαπλώνεις και κοιμάσαι, θα κόντευες τώρα να τελειώσεις.
Ντροπιασμένος για την τεμπελιά του ο γιος, έβαλε αμέσως σε πράξη την συμβουλή του πατέρα του. Σε λίγο είδε με τα μάτια του πως δεν ήταν ακατόρθωτο να καθαρίσει το χέρσο χωράφι."

Μιμήσου τον κι εσύ, παιδί μου, κι όταν ξανάρθεις, θα μου πεις αν στ’ αλήθεια είναι τόσο δύσκολο να ξεριζώσεις με υπομονή τα πάθη της ψυχής σου.

Ο νέος έφυγε με καινούργια δύναμη από την εξομολόγηση, αποφασισμένος να συνεχίσει τον καλό αγώνα.

(Γεροντικό, Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία, Θεοδώρας Χαμπάκη, Εκδόσεις Ορθοδόξου Χριστιανικής αδελφότητας "ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ", σελ. 195-196)

Πηγή: πατηρ Δημήτριος ΜΤ : facebook